Bajzik János Keresztély: Compendium Corporis Juris Canonici, exhibens summam canonum, constitutionum, et decretorum modernis temporum circumstantiis accomodatam (Pestini, 1836) - 10.057

( a» )

Testes autem ad testimonium non admittendos esse censemus, quos ipse accusator de domo sua produxerit. Ad testimonium autem infra annos quatuordecim aetatis suae non admittantur. Can. I. Caus. 4. Qu. 2. et 3.

Placuit ut testes ad testimonium dicendum pretio non conducantur, et ut quique optimi, et fideliores in testimonium assumantur: ut is contra quem testimonium ferre debent, nullam eis possit adferre calumniam. Can. 2. Caus. 4. Qu. 2 et 3.

Testibus tunc credendum est, si dicant, quod naturae negotii convenit, et quod inimicitiae, aut gratiae suspicione caret. — In testibus fides , dignitas, mores, gravitas examinanda est: et ideo testes , qui ad versus fidem vacillant, audiendi non sunt. — Exploranda est eorum conditio, utrum quis eorum Decurio, an plebejus sit, an honestae, et inculpatae vitae, an vero quis notatus, et reprehensibilis, an locuples vel egens sit, ut lucri causa quid facile admittat, vel anci inimicus sit, adversus quem testimonium fert, vel amicus ei, pro quo testimonium dat. — Non liceat testimonium dicere ei qui impubes est, quive publico judicio damnatus, quive in vinculis, custodiave publica erit, quaeve palam quaestum faciat, feceritve. Cavetur ut testimonium litis dicat adversus socerum, generum, vitricum, privignum, sobrinum, sobrinove natum sponsum filiae.— Idonei non videntur testes, quibus imperari potest, ut testes fiant. — Testes eos, quos accusator de domo produxit, interrogari non placuit, — Testis idoneus pater filio, aut filius patri non est. Nullus idoneus testis in re sua intelligitur. —