Hittudományi Folyóirat 16. (1905)
Dr. Hám Antal: Malakiás próféta könyve
334 DR. HÁM ANTAL. Grot,, C. a Lap., Hitzig, Lange, Kereszty), holott ezt kizárja az összefüggés. A megelőző verssel való összefüggése ez: vájjon Jehova kegyes lesz-e irántatok, ha törvénytelen áldó- zatokkal járultok eléje s így könyörögtök hozzá? pedig ti ily ajándékokat adtatok neki! De kizárja a következő verssel való összefüggés is, melyben az Úr úgy nyilatkozik, hogy jobb volna a templomot bezárni, mintsem haszontalanul mutatni be áldozatokat. Ha tehát Isten áldozatot nem kiván, akkor annak bemutatására — amiben áll a könyör- gés — sem buzdít. Sőt maga a vers szövege sem engedi meg, mert a könyörgésre ■ való felhívás s a meg nem bocsá- tás kilátásba helyezése ellentmondanak egymásnak.1 IstenneJc, héb. לא־ינפ. Vulg. vultum. Dei. Anthropomor- phicus kifejezés. Az él a költői stílusban Istennek a tulajdon- neve: Isten. Hogy a szó honnan származik, bizonytalan.2 1 Erre vonatkozólag írja sz. Jeromos (in h. 1.): »Quod autem infert: ,Si suscipiam ex vobis facies vestras‘, nescio an conveniat exhortationi poenitentiae. Nemo enim dicit, ora me et non par- cam tibi«. a Y. 0. Vigouroux, Dictionnaire de la Bible. T. I. coi. 1627. sq. — Simonis i. m. G28. k. ]. a következőket mondja róla: »Grammatici et Lexicographi ad unum fere omnes *יא Deus ad rad. לוא referunt eique sensum roboris tribuunt. Sed falsam esse hanc etymologiam, non tantum exinde patet, quod ei addatur רובג Jes. 9, 5. c. 10, 21. sed et quod (״) iit mutabile, ut videre est ex nominibus cum לא ab initio compositis, quod et Hillerus notat in Ónom. S. p. 464. qui illud ab ליא, alibi a rad. לאי deducit. Quidam ex הולא decurtatum putant. Ad partic. לא ad refert Ouselius in Dissert. I. de Autore Decalogi р. 15. Ego vero idem plane esse credo cum pronom. לא ille. Scilicet orientales de Deo loquentes saepissime tantum pronomen tertiae pers. adhibent; . . . At obstare videtur, quod pronomen לא sit nu- meri plur. Sed esse quoque numeri sing, patet tum ex articulo Ara- bico al, pronomine Aethiop. eia et Lat. ille (ab Hebr. לא vel הלא ortis), tum ex sequentibus locis, ubi aperte singularis numeri est, Gen. 38, 25 ; Num. 4, 15 ; I. Sam. 2, 23; Ezek. 46, 24; Ezdr. 1, 9; I. Chron. 4, 3, с. 11, 12; II. Chron. 3, 3, c. 17, 14. Dages f. autem in pronom. הלא non est compensativum, quasi radix sit ללא, sed est mere euphonicum, ad majorem rei demonstrationem, quale etiam in aliis pronominibus reperi- tur, ut in ,המל ,הנה המה etc.«