Hittudományi Folyóirat 11. (1900)
Dr. Rézbányay József: A házasság szentsége
A HÁZASSÁG SZENTSÉGE. 145 conjunctionis vocabulo significatus est. Additur vero »ma- ritalis«, quoniam alia pactionum genera, quibus viri et mulieres obligantur, ut sibi mutuam operam praestent, vel pretii vel alterius rei causa prorsus aliena sunt a matri- monii ratione. Sequitur deinde: »inter legitimas personas«, quo- niam, qui a nuptiarum conjunctione legibus omnino exclusi sunt, ii matrimonium inire non possunt, neque, si ineant, ratum est. Exempli enim gatia, qui intra quartum gradum pro- pinquitate coniuncti sunt, puerque ante decimum quartum annum, aut puella ante duodecimum, quae aetas legibus constituta est, ad matrimonii justa foedera ineunda apti esse non possunt. Quod vero extremo loco positum est: »individuam vitae consuetudinem retinens« indissolubilis vinculi naturam declarat, quo vir et uxor colligantur. Már c. 11. de praesumpt. is igy fejezi ki a házasságot: maris et foeminae conjunctio, individuam vitae consuetudi- nem reti&ens, cum divini et humani juris communicatione. A római jog1 osztatlan, kizárólagos és teljes közösségnek mondja a házasságot mindkét házasfélre nézve. Card. Ostia az individua vitae consuetudo-ra vonat- kozólag2 így nyilatkozik: individuam dicit ratione matri- monii consummati et legitimi, cuius vinculum in perpetuum non dissolvitur, dicitur vitae, quasi diceret, quamdiu vivunt, est individuum, sed per mortem dissolvitur; mors enim omnia solvit. Individua vero vitae consuetudo est, talem se in omnibus exhibere, qualis ipsa sibi est, id est, esse debet, et e converso. (Can. 3. C. 27. qu. 2. ex S. Aug.) Ad indivi- duam itaque consuetudinem pertinet, absque legitimi con- sensu viri aliquando orationi non posse vacare, nec conti- nentiam profiteri. Ennélfogva tehát a házasság megkötése folytán, a házasfelek kölcsönösen átadják és kicserélik az egymás teste felől való rendelkezési jogot, mutua translatio dominii in corpus ad actus ex se aptos ad generationem prolis, ami 1 L. 1. et seqq. de rit. nupt. 8 Card. Ostia Summa aurea p. 4. de matrim. n. X. Hittudományi Folyóirat. 1900. 10
