Hittudományi Folyóirat 7. (1896)
Dr. Szentes Anzelm: Hitünk tulajdonairól
20 vidit enim hominem, credidit Deum. Cernebat quippe atque tangebat carnem viventem, quam viderat morientem: et credebat Deum in carne ipsa latentem. Credebat ergo mente,, quod non videbat, per hoc quod sensibus corporis apparebat.« Ugyanígy nyilatkozik beszédeiben is szent Ágoston; így 126-ik beszédében 1 ezt mondja: »Attende, inquam, quae vides, crede, quae non vides.« Ismét más beszédében:1 2 »Ergo ex bis, quae videmus, debemus credere, quae non videmus.« Ugyanő 247-ik beszédében3 ezt mondja: »Ubi defecerit ratio ibi est fidei aedificatio.« A hit-, remény- és szeretetről írt könyvében4 pedig így szól: »Vidisti, ergo non credidisti.« Kissé tovább: »Sed melius hanc apellamus fidem, quam divina eloquia docuerunt, earum scilicet rerum,. quae non videntur.« És még több helyen is szól szent Ágos- ton a hit homályáról, mint ezt a bit érdemlegességénól idé- zendő szavaiból is meg fogjuk látni; de különösen szép e mondása:5 »Fidelis factus sum, credo, quod nescio.« Nagy szent Gergely a hit homályáról következőleg nyilatkozik:6 »Quae est enim altitudo Sanctorum, nisi fides invisibilium? Per fidem enim creditur, quod non videtur.« Másutt7 így szól szent Tamás apostol bitéről: »Palpavit autem, et exclamavit: Dominus meus, et Deus meus! Dicit ei Jesus: Quia vidisti me, Thoma, credidisti. Cum Paulus Apostolus dicat: Est autem fides sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium: profecto liquet, quia fides illarum rerum argumentum est, quae apparere non possunt. Quae etenim apparent, iam fidem non habent, sed agnitionem. Dum ergo vidit Thomas, dum palpavit, cur ei dicitur: Quia vidisti me, credidisti? Sed' aliud vidit, aliud credidit. A mortali quippe homine divinitas videri non 1 Sermo 126. de verbis Joan. n. 5. 2 Sermo 130. de verbis Joan. n. 3. 8 Sermo 247. in diebus Paschalibus, n. 2. * De fide, spe et charitate liber unus. n. 2. 5 Sermo I. de Trinit. 6 In Ezechiel, lib. II. hóm. 9. n. 11. י In Evang. lib. II. horn. 26. n. 8.