Folia Theologica 16. (2005)
Szabolcs Anzelm Szuromi: The rules concerning bishops in the Decretales. Pseudo-Isidorianae, especially the regulation on the death of bishops
RULES CONCERNING BISHOPS 149 larly to strengthen the bishops' power, especially against secular influence on ecclesiastical affairs.32 A particular focus of the Decretales Pscudo-Isidorianae is how to accuse bishops. This subject has an important place in the 74 Title Digest and in Anselm's Collection. The quoted pseudo-isidorian texts contain rigorous rules for the accusation of bishops. The rules greatly impede the possibility of accusing a bishop in a secular or ecclesiastical court.33 The theological background of these chapters is not the false decretals, but the texts of Cyprian mentioned above. Uniformly strengthened episcopal power and office could have been developed on an independent basis in the church without secular influence.34 The original 32 ERDŐ. P., Die Quellen des Kirchenrechts, 79. 33 Cap. 72. Statutum est ut si quis contra episcopum uel actores ecclesie se proprium crediderit habere negotium non prius adeat iudices quam ad eos recurrat caritatis studio, ut familiari colloquio commoniti ea sanare debeant que in querimoniam deducantur. Quod si quis aliter egerit, communione priuetur. GILCHRIST. J.T. (ed.), Diuersorum, 57. Cap. 79. Crimina que episcopis inpingi dicis per alios non sinas ullomodo fieri, nisi per illos qui crimina intendunt, si tamen ipsi digni et irreprehensibiles apparuerint et actis docuerint publicis ab omni se carere suspicione ac inimicitia et irreprehensibilem fidem conuersationemque ducere. Nemini enim de se confesso credi potest super crimen alienum quoniam rei professio periculosa est et admitti non debet. GILCHRIST. J.T. (ed.), Diuersorum, 60. Cap. 84. Patriarche uel primates accusatum discutientes episcopum non ante sententiam proferant finitiuam quam apostolica fuerint fulti auctoritate, aut reum se ipse confiteatur aut per innocentes et regulariter examinatos coniuncatur testes; qui nimirum testes minori non sint numero, quam illi discipuli fuerunt, quos Dominus ad adiumentum apostolorum elegit, id est Ixxii. GILCHRIST, J.T. (ed.), Diuersorum. 62. 34 Cap. 19. Episcopatus unus est, cuius a singulis in solidum pars tenetur. Ecclesia una est, que in multitudinem latius incremento fecunditatis extenditur, quomodo solis multi radii sunt sed lumen unum, et rami arboris multi sunt sed robur unum tenaci radice fundatum; et quomodo de fonte uno riui plurimi defluunt, numerositas licet diffusa uideatur exundantis copie largitate, unitas tamen seruatur in origine. Auelle radium solis a corpore, diuisionem lucis unitas non capit; ab arbore frange ramum, fractus germinare non poterit; a fonte precide riuum, precisus arescit. Sic et ecclesia Domini luce perfusa per totum orbem radios suos porrigit. Unum tamen est quod ubique diffunditur, nec unitas corporis separatur. Ramos suos in uniuersam terram copia ubertatis extendit, profluentes largiter riuos latius pandit. Unum tamen caput est et origo una et una mater fecunditatis successibus copiosa. Adulterari non potest sponsa Christi, incorrupta est et pudica; unam domum
