Folia Theologica et Canonica 11. 33/25 (2022)

Ius canonicum

232 JÓSÉ MIGUEL VIEJO-XIMÉNEZ competencia, afirmación que evoca la organizáción de la Concordia discor­dantium canonum: mientras que las distinciones de la primera parte recorren todos y cada uno de los grados del sacramento del orden (D.21 - D.80, con el epílogo de D.81 -D.101), las causas de la segunda parte consideran los nego­­cios de su incumbencia —la competencia o jurisdicción propia de los «Minis­tri uero sacrorum canonum» (D.21 pr.)—, entre los que también se encuentran la penitencia y el matrimonio. En definitiva, según los prologos de la escuela de Paucapalea el ius ecclesiasticum es independiente dei ius ciuile por su origen bíblico y por su carácter sacramental, inseparable del misterio de la Iglesia. 2) Intención de los decretos. Para los primeros decretistas la intención co­­mún a todos los decretos es mostrar los órdenes y las dignidades eclesiásticas, y también las causas sometidas a la jurisdicción de la Iglesia: ICTrn JMVX' 282.23-27 Commune quoque haberet intentio­nem ostendere s<cilicet> qui sunt ecclesiastici ordi­nes et quod pro­­mouendi ad ipsos et quod officium cuiusque que etiam ecclesiastice dignitates et qui­bus et per quas sint conferende et qua­liter in eis uiuen­­dum. De ecclesia­sticis quoque cau­sis apud quos et per quos et qualiter sint tractande. Ecce que mate­ria et que generalis intentio sit decre­torum. ICTg (GOE) AV 292.7-19 Communem quo­que intentionem habent ostendere scilicet qui sint ec­clesiastici ordines et qui promouendi ad ipsos et quod officium cuiusque; que etiam ecclesia­stice dignitates et quibus et per quos sint conferende et qualiter in eis uiuendum; de ec­clesiasticis quoque causis, apud quos et [per] quos et qualiter sint tractande. Ecce que materia et que ge­neralis intentio sit decretorum. QO JMVX1 288.2-7 Communem quo­que habent inten­tionem ostendere scilicet qui sint ec­clesiastici ordines et qui prouehendi ad ipsos et quod officium cuiusque que etiam ecclesia­stice dignitates et quibus et per quos sint conferende et qualiter in eis uiuendum. De ec­clesiasticis quoque causis apud quos et per quos et qualiter sint tractande. Ecce que materia et que generalis decretorum inten­tio. SVT JMVX2 41-45 Intentio decreto­rum est tractare de ecclesiasticis ordi­nibus, uidelicet qui promoueri ad ipsos digni sunt, et quid sit cuiusque offi­­tium, que etiam sint ecclesiastice dignitates, et qui­bus, et per quos sint conferende, et qualiter in eis uiuendum. De ec­clesiasticis quoque causis apud quos, et per quos, et qua­liter sint tractande. SVT3 JMVX2 44-47 Communem quo­que habent inten­tionem, ostendere qui sint ecclesia­stici ordines, et qui promouendi ad ipsos, quod cuisque offitium. Que cetera eccle­siastice dignitates, quibus et per quos conferende, et qualiter in eis uiuendum. De ec­clesiasticis quo­que causis apud quos, et per quos, et qualiter sint tractande. firmatas accipimus; quasdam uero consuetudine roborata approbauit usus (...)» (D.ll c.5); (ii) precepto de la Iglesia Romana: «(...) uel si qui a Romanae ecclesiae institutionibus errant (...)» (D.ll c.ll), o también «(...) ne caput institutionis uideatur omitti.» (D.12 c.2); (iii) preceptos comunes a todas las iglesias: «(...) institutione precipua, que de multis ecclesiis colligere potue­ris (...)» (D.12 c.10); (iv) decisión normatíva de un concilo: «(...) hanc nostras institutionem paruipenderit (...)» (C.10 q.3 c.3); (v) decisión de los apóstoles: «(...) iuxta apostolorum insti­tutionem (...)» (C.ll q.3 c.17). AI comienzo de su lección inaugural, el autor de SVT incluyó los decreta sanctorum patrum entre las institutiones sanctorum patrum.

Next

/
Thumbnails
Contents