Folia Theologica et Canonica 11. 33/25 (2022)
Ius canonicum
232 JÓSÉ MIGUEL VIEJO-XIMÉNEZ competencia, afirmación que evoca la organizáción de la Concordia discordantium canonum: mientras que las distinciones de la primera parte recorren todos y cada uno de los grados del sacramento del orden (D.21 - D.80, con el epílogo de D.81 -D.101), las causas de la segunda parte consideran los negocios de su incumbencia —la competencia o jurisdicción propia de los «Ministri uero sacrorum canonum» (D.21 pr.)—, entre los que también se encuentran la penitencia y el matrimonio. En definitiva, según los prologos de la escuela de Paucapalea el ius ecclesiasticum es independiente dei ius ciuile por su origen bíblico y por su carácter sacramental, inseparable del misterio de la Iglesia. 2) Intención de los decretos. Para los primeros decretistas la intención común a todos los decretos es mostrar los órdenes y las dignidades eclesiásticas, y también las causas sometidas a la jurisdicción de la Iglesia: ICTrn JMVX' 282.23-27 Commune quoque haberet intentionem ostendere s<cilicet> qui sunt ecclesiastici ordines et quod promouendi ad ipsos et quod officium cuiusque que etiam ecclesiastice dignitates et quibus et per quas sint conferende et qualiter in eis uiuendum. De ecclesiasticis quoque causis apud quos et per quos et qualiter sint tractande. Ecce que materia et que generalis intentio sit decretorum. ICTg (GOE) AV 292.7-19 Communem quoque intentionem habent ostendere scilicet qui sint ecclesiastici ordines et qui promouendi ad ipsos et quod officium cuiusque; que etiam ecclesiastice dignitates et quibus et per quos sint conferende et qualiter in eis uiuendum; de ecclesiasticis quoque causis, apud quos et [per] quos et qualiter sint tractande. Ecce que materia et que generalis intentio sit decretorum. QO JMVX1 288.2-7 Communem quoque habent intentionem ostendere scilicet qui sint ecclesiastici ordines et qui prouehendi ad ipsos et quod officium cuiusque que etiam ecclesiastice dignitates et quibus et per quos sint conferende et qualiter in eis uiuendum. De ecclesiasticis quoque causis apud quos et per quos et qualiter sint tractande. Ecce que materia et que generalis decretorum intentio. SVT JMVX2 41-45 Intentio decretorum est tractare de ecclesiasticis ordinibus, uidelicet qui promoueri ad ipsos digni sunt, et quid sit cuiusque offitium, que etiam sint ecclesiastice dignitates, et quibus, et per quos sint conferende, et qualiter in eis uiuendum. De ecclesiasticis quoque causis apud quos, et per quos, et qualiter sint tractande. SVT3 JMVX2 44-47 Communem quoque habent intentionem, ostendere qui sint ecclesiastici ordines, et qui promouendi ad ipsos, quod cuisque offitium. Que cetera ecclesiastice dignitates, quibus et per quos conferende, et qualiter in eis uiuendum. De ecclesiasticis quoque causis apud quos, et per quos, et qualiter sint tractande. firmatas accipimus; quasdam uero consuetudine roborata approbauit usus (...)» (D.ll c.5); (ii) precepto de la Iglesia Romana: «(...) uel si qui a Romanae ecclesiae institutionibus errant (...)» (D.ll c.ll), o también «(...) ne caput institutionis uideatur omitti.» (D.12 c.2); (iii) preceptos comunes a todas las iglesias: «(...) institutione precipua, que de multis ecclesiis colligere potueris (...)» (D.12 c.10); (iv) decisión normatíva de un concilo: «(...) hanc nostras institutionem paruipenderit (...)» (C.10 q.3 c.3); (v) decisión de los apóstoles: «(...) iuxta apostolorum institutionem (...)» (C.ll q.3 c.17). AI comienzo de su lección inaugural, el autor de SVT incluyó los decreta sanctorum patrum entre las institutiones sanctorum patrum.