Folia Theologica et Canonica 11. 33/25 (2022)

Ius canonicum

INSTITUTIONES SANCTORUM PATRUM Y CONSIDERATIO THEOLOGICA...219 fueron instituidos al comienzo dei mundo, antes de su venida, como los que le seguirán en el futuro, hasta la culminación de los tiempos38. Esta es también la materia de las decretales, de los escritos de los Patres y de los escritos de los Doctores, que Hugo coloca al lado de los libros sagrados, «non scribuntur in canone, et tamen leguntur», otorgándoles un papéi quasi-sacramental en el conjunto de la historia de la salvación. Desde el punto de vista pedagógico, esta clasificación de los libros de la Sagrada Escritura tenia el atractivo de la simetria. Los autores de sentencias teológicas y los comentaristas de la Biblia que se formaron en las aulas de San Victor recibieron la doble tripartición, pero expulsaron a los Patres /Doctores y a las decretales / canones del tercer orden del Nuevo Testamento39. Sus ex­­plicaciones sobre el modo de organizar el canon biblico eludian las perplejida­­des que causaban las ensenanzas de Hugo y transitaban el terreno más seguro de las indicaciones a proposito de los libros recibidos formuladas por Papas y concilios. Parodójicamente, el esquema dei Didascalicon fue aceptado por al­­gunos decretistas de la escuela de Paucapalea, a quienes no solo convenció la armonia y el equilibrio victorinos: los autores de los prologos SVT SVT3 38 De scripturis et scriptoribus sacris, 17: «Materia divinae Scripturae est Verbum incarnatum cum omnibus sacramentis suis, tam praecedentibus a principio mundi quam futuris usque ad finem saeculi.» (PL CLXXV. 24). Aunque la materia principal de las Sagradas Escrituras son las opera restaurationis, De sacramentis christianae fidei, Prolog. 3, exponen las razones por las que también tratan del comienzo y desarrollo de las opera conditionis'. «Quamvis autem princi­palis materia divinae Scripturae sint opera restaurationis; tamen, ut competentius ad ea tractan­da accedat, primum in ipso capite narrationis suae breviter secundum fidem rerum gestarum exordium et constitutionem narrat operum conditionis. Non enim convenienter ostendere posset qualiter homo reparatus sit, nisi prius demonstraret qualiter sit lapsus; neque vero lapsum ejus convenienter ostendere, nisi prius qualiter a Deo institutus fuerit explicaret. Ad ostendendam autem primam institutionem hominis oportuit, ut totius mundi conditio ac creatio panderetur; quia propter hominem factus est mundus. Spiritus quidem propter Deum, corpus propter spiri­tum; mundus propter corpus humanum, ut spiritus Deo subjiceretur, spiritui corpus et corpori mundus. Hoc igitur ordine Scriptura sacra primum creationem mundi describit, qui propter ho­minem factus est; deinde commemorat qualiter homo factus in via justitiae et disciplinae dispo­situs est; postea, qualiter homo lapsus est; novissime quemadmodum est reparatus. Primum ergo describit materiam in eo quod factus est et dispositus; deinde miseriam in culpa et poena; dein­de reparationem et misericordiam in cognitione veritatis et amore virtutis; demum patriam et gaudium beatitudinis.» (PL CLXXVI. 184). 39 Roberto de Melun (f 1167), alumno de Pedro Abelardo y Hugo de San Victor, se limitó a infor­­mar que algunos, quosdam, incluian los escritos de los Padres en el Nuevo Testamento: Martin, R. M. (ed.), CEuvres de Robert de Melun. II. Questiones [theologice] de Epistulis Pauli (Spici­legium sacrum Lovaniense: Etudes et documents), Louvain 1938: «Idem in novo reperies testa­mento, cuius partes sunt evangelia, epistole, actus apostolorum, apocalipsis; scripta patrum, secundum quosdam.» (p. 3 y nota 13). En sus lecciones dei periodo 1155-1160, dictadas en Melun o en San Victor, Roberto desarrolló el asunto con más detalle: Martin, R. M. (ed.), CEuvres de Robert de Melun. III. I. Sententie (Spicilegium sacrum Lovaniense: Etudes et docu­ments), Louvain 1947: «Novum vero testamentum diversi diverso modo distribuunt. Qui quam­vis in numero partium divisionum non sunt diversi, in assignatione tamen ipsarum divisionum multum differunt. Trinam enim divisionem utrique faciunt, sed diverso modo eam contentis adaptant.» (p. 191).

Next

/
Thumbnails
Contents