Circulares literae dioecesanae anno 1915. ad clerum archidioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Csernoch principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

XIX.

175

rumque easdem implicabunt labyrinthis. Sed haec ipsissima praevisa — dicit enim S. G-regorius M. tela praevisa minus ferire — vos YV. FF. animabunt, ut labori tam praecellenti fervidissime incumbendo sufficienter vestros muniatis parvulos clientes, quatenus oculis fidei sidera veritatum divinarum suspiciant, cymba spei portui salutis indesinanter advehantur, filo autem Ariadnaeo caritatis ex omnibus periculorum labyrinthis tutum inveniant exitum. Hoc modo visibiles parvulorum angelos custodes vosmet exhibebitis ad divinum Salvatorem ipsos manuducentes.

Cumque voluntas Dei nulla alia sit, nisi sanctificatio nostra animarumque nobis concreditarum, circa parvulorum salutem desudando, vere „Dei adjutores“ estis, „in Dei agricultura“ in „Dei aedificatione“ collocantes operam. (I. Cor. 8, 9.) Nec qualecunque hoc aedificium est. Ex animabus enim ad Dei imaginem creatis coelestique rore sanguinis Christi rigatis, tamquam vivis et electis lapidibus vestro ministerio magnifica illa coelestis Hiero- solymae exsurgere debet structura, quae mox post multiplicem certaminum ac laborum vicissitudinem, tam nobis, quam vestris clientibus beatam ac perpetuam tribuat „pacis visionem.“ (Hymnus in dedič. Eccl.) Tali munere praeditis semper prae oculis vobis habenda sunt monita Christi ad apostolos facta, ut sitis „sal terrae“ a peccatorum putredine homines praecavendo atque „lux mundi“ animabus in caliginoso loco hujus saeculi errantibus rectam salutis semitam monstrando.

Fructus talium ac tantorum laborum, non limitatis hujus saeculi calculis, sed perpetuis aeternae vitae rationibus computabitur lanceque divinae justitiae omnia fervoris vestri fatigia retribuentis ponderabitur. De vestro merito loquitur Dominus, cum collata in parvulos beneficia quasi sibimetipsi impensa considerat dicendo : „Qui susceperit unum parvulum in nomine meo, me suscipit.“ (Matth. 18, 5.) Laboris vestri ea est natura, ut non solum propter fatigium onusque susceptum mereatur retributionem, sed etiam pro semet ipso optimum in animum vestrum exercet influxum. Num igni quis approximare potest, quin calefiat, num per imbres transire quin madescat? Quum in parvulorum animis amorem Dei suscitare satagitis qui fieri potest, quin corda vestra flamma ejusdem adurat divinae charitatis? Simili sane ratione, sin minus imbres, guttulae saltem aliquae gratiarum vestro ministerio a parvulis obtentarum in vestras ipsarum quoque cadent animas, multumque illa vos solabitur cogitatio, quod in opere tam nobili in salvandis nempe praedilectis hisce divinae bonitatis deliciis, socios laboris vosmet exhibueratis. Immo post hujus vitae decursum quoque refrigerio vobis erunt preces clientum ad se- pulchrum vestrum divinam vobis remu- nerationem impetrantium. Sed quidnam praemii a remuneratore omnium bonorum Deo vobis sperare licebit, qui ne potum quidem aquae frigidae cum chari- tate propinatum absque mercede relinquit? Jam in antiquo foedere per prophetam his verbis ad spem vos erigit: „qui ad justitiam erudiunt multos, quasi stellae fulgebunt in perpetuas aeternitates.“ (Dan. 12, 3.) De pastoribus vero animarum easdem verbo vitae pascentium haec princeps habet apostolorum: „et cum apparuerit princeps pastorum, percipietis immarcescibilem gloriae coronam.“ (1. Petr. 5, 4.) Theologi vero praeeunte illorum principe S. Thoma Aqu. praeter commune illud