Circulares literae dioecesanae anno 1907 ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

I.

9

quiis praeposita datum, benigne ela.rgitus est, ut per quotidianam Communionem lucrari possint omnes indulgentiae, absque onere confessionis hebdomadariae.

At una simul dubia et postulationes ad S. C. C. exhiberi coeperunt, inter quae duo potissimum peculiarem considerationem merentur, quae nempe respiciunt iuvenes nuper ad S. Mensam admissos et infirmos chronico morbo laborantes.

Dubia sunt ha,ec:

I. Quotidiana Eucharistiae• sumptio in catholicis ephebeis suaderi-ne debet etiam pueris quibuscumque j)ost susceptam primam Communionem ?

II. Infirmis, qui diuturno morbo laborant, nec naturale ieiunium in sua integritate observare queunt, nullum remedium suffragari potest, ne pane eucharistico tam longo tempore priventur ?

Ä Sacra Congregatione Concilii responsum fuit: Ad 1-um Sacrae Communionis frequentiam commendari iuxtci articulum primum decreti etiam pueris, qui ad sacram mensam juxta normas in Catechismo Romano cap. 4, n. 63. semel admissi ab eius frequenti participatione prohiberi non debent, sed potius eos ad id hortari, reprobata praxi contraria alicubi vigente. Ad 2-um Iuxta mentem, facto verbo cum SSmo.

Ex hoc responso infertur quotidianam Eucharistiae sumptionem non solum adultis, sed etiam pueris summopere suadam esse. Prae oculis tamen habenda est relate ad aetatem puerorum ad Sacram Communionem admittendorum norma, quam Catech. Rom. parte II. cap. 4. nro 63 statuit his verbis: „Qua vero aetate pueris sacra mysteria danda sint, nemo melius constituere poterit, quam pater et sacerdos, cui illi confitentur peccata. Ad

illos enim pertinet explorare et a pueris percontari, an hujus admirabilis Sacramenti cognitionem aliquam acceperint et gustum habeant.“

Mens itaque Ecclesiae est, ut pueri per frequentiam Sacrae Communionis, antequam passionibus praeveniantur, Christo imbuantur, et ita maiori vi repellere possint conatus diaboli, carnis, aliorumque internorum et externorum hostium. Ad rem in aureo libro De imitatione Christi (lib. 4, cap. 3) haec leguntur: „Proni enim sunt sensus hominis ad malum ab adolescentia sua; et nisi succurrat divina medicina, labitur homo mox ad peiora... Retrahit ergo sancta Communio a malo et confortat in bono.“ Eucharistia enim sacramentis novae legis acCensetur, quae gratiam tum sanctificantem tum sacra- mentalem conferunt ex opere operato, quandocumque obicem in suscipiente non reperiant. Nec plus aliquid obicis in pueris quam in adultis expectandum est ex opere operantis, quia, praeterquamquod ignorantia in pueris ab innocentia compensaretur, inconsideratio eorum ac levitas nimis urgenda non est.

Hoc dumtaxat modo verifieari potest illud verbum Domini: Sinite parvulos venire ad me, tedium est enim regnum coelorum. Regnum autem coelorum in terris nonnisi Eucharistia est, quae instituta fuit ad vitam spiritualem conservandam ac nutriendam.

Cum per responsum S. Congr. Concilii supra publicatum non determinabatur modus, quo suffragari possit infirmis diuturno morbo laborantibus, ut non obstante praecepto de jejunio naturali observando saepius refici possint Sacra Communione, SS. Dominus Noster Pius X. sequens decretum edi jussit: