Circulares litterae dioecesanae anno 1891. ab ordinariatu archi-episcopali strigoniensi ad clerum archi-dioecesanum dimissae

II.

I

Venerabiles in Christo Fratres!

Funestissimam quae hodie illuxit, non Archidioecesi tantum huic Strigoniensi, sed toti, qua patet Regno Mariano diem vobis Dilectissimi in Christo Fratres annun- ciamus obitus Emmi et Rssmi quondam Domini Joannis S. R. E. Cardinalis Simor, Principis Primatis Regni Hungáriáé, AEppi Strigoniensis, Patris et Praesulis nobis, dum in vivis esset amantissimi et veneratissimi, nunc jam pia memoria tristissime recolendi, utpote qui 23-a curr. mensis, post paucorum dierum gravem infirmitatem, susceptisque moribundorum sacramentis piissimam Domino animam reddidit.

Quisnam fuerit ille, — sacerdos intemeratae fidei purissimorumque semper morum, Praesul zelantissimus, strenuus, vigil, solers et prudens, subditorum, secula- rium non secus ac sacerdotum in bonis operibus exemplum splendidissimo fulgentius, Regis Apostoliéi fidelissimus semper Capellanus, in bonis, charae Patriae servitiis praestandis conscientiosus et indefessus, castrorumve Israel defensor intrepidus; viduarum, orphanorum et pauperum pater munificentissimus, scientiae quae vere talis est, omniumque bonarum artium maecenas, fautor et cultor; doctus, pius et castus, suavis et misericors, sobrius, humilis et devotus — liaec omnia, ut a decenniis quotidiano usu omnibus nota hodie denuo vobis enarrare deficit vox, ob nimii doloris acerbitatem faucibus haerens, sed et deficit locus, quum meritis virtutibusque defuncti Praesulis enarrandis non brevis libellus sed nec voluminum series longa sufficere videatur.

Talis fuit, talem illum habuimus, talem venerati, et in quantum filiorum imperfecta fragilitas permisit imitati sumus et secuti, dum inter nos ambulans, Sedis primatialis dulce decus exstiterit, nobilissimum et fulgidissimum; — sed talem hodie perdidimus, si tamen perdidimus, quem pro infulis terrestribus et caducis jam accepisse firma spe credimus coronam illam immarcescibilem, quam Dominus reposuit omnibus, qui diligunt adventum ejus.

Sed non perdidimus illum; quia manet in nobis doctrina et exemplum ejus, virtutum celeberrima fama, et sanctae inter nos conversationis, haud unquam ut speramus, peritura vestigia; manet ingens bonorum copia operum quorum auctor exstitit, quaeve, solidis innixa fundamentis efficient, ut nomini illius post saecula adhuc benedicant genes