Circulares litterae dioecesanae anno 1880 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae

XIII.

74

Petrus Ethnicorum arcem aggressus, suoque sanguine, veluti renovationis germine, purpuratam ad suavissimum christianae fidei subegit imperium.

Universus orbis vidit, obstupuit, credidit : iterumque prophetica psalmorum tuba periucunde insonare audiebatur : A Domino Jacttim est istud et est mirabile in oculis nostris.

Quis unquam, Beatissime Pater, quis unquam suspicari potuisset, tot elapsis temporibus, tot spectatis miraculis, tot effusis Divinitatis luminibus, tot omnigenis expertis bonis, vetustae pravitatis hydram in lucem fuisse evocandam ; ac denuo Christi sobolem, reiecta revelationis taeda, ad daemonis materiaeque cultum pro viribus reversuram ? Cuinam hodiernam societatem inspicienti fas est oculos cohibere lacrimis, cum undique, erecto capite, effrenisque cursibus, errores et scelera videantur inserpere, totque animabus ac praesertim inexpertae epheborum aetati iacturam moliri? . . .

Heu ! cuncta civilis universitatis fatiscunt; cuncta corruunt ; cuncta labuntur ! fides, iustitia, auctoritas, proprietas, familiae et patriae studium, optimarum artium scientiarum que vires, publica quies, ditionum prosperitas, ac omnis animi societatisque levamen.

Verumtamen, Beatissime Pater, tot inter tenebrarum horrentia, tot inter nimborum discrimina, tot inter ruinarum maceries, adhuc inextinguibilis flamma, adhuc tutissima statio, adhuc inexpugnabile vallum patet oculis nostris, humanae iam fessae communitati exhibens vitae incolumitatisque munimen.

Et hoc solummodo in Vaticana Sede, per Verbum Patris ad aeternitatem evecta, eiusque robore permanenter suffulta et tantis redimita fulgoribus, nobis intueri licet ac frui.

Ad hanc igitur divinissimam Cathedram, super quam, ut ait Hieronimus, aedificata est Ecclesia, ad hanc totius mundi erecta sunt lumina ; atque a Te, Beatissime Pater, qui, dum amplissimae dignitatis, apostolicae etiam iurisdictionis, Petro divinitus collatae, perdignus evasisti Haeres, a te qui tam uberem e Christi pectore hausisti sapientiam, verbum vitae expectamus : verbum illud efficax et penetrabilius omni gladio ancipiti, quo coeli firmati sunt, quo facta sunt omnia: et ipso insonante ab iisdem Ecclesiae exordiis innovata est terrae facies : disiecta per saecula haereticorum molimina, atque civili consortio, per tot aerumnarum fluctus iactato, reddita pax exo- ptatumque solamen.

Leva ergo in circuitu oculos tuos et vide quot divini verbi Praecones, hic undique coacti, vultuque et animo tuis labiis haerentes, veluti Christi oraculis Apostolorum primitiae, iterum illud ineffabile verbum auscultare desiderant: Ite et docete.

A Te, Beatissime Pater, cui tantum in Petro magisterii plenitudinem atque inerrantiam contulit Divina Potestas, a Te praedicationis munus, legitimam facultatem, a Te rectam utendi legem, a Te fortitudinem, a Te dignitatis honorem, a Te uberiorem fructuum messem dumtaxat consequi potest.

Loquere, loquere igitur filiis Pater, discipulis magister, fidelibus Rector, sacerdotali Chrismate inunctis infallibilis doctor et Pontifex. Doce, doce nos, quaeso, in erudiendo unitatis sensus, in arguendo charitatis ignem, in decertando firmitatis animum, et in insectandis hostibus crucis humilitatem et modum.

Ad hoc vero facilius acquirendum, sicuti studiosae iuventutis tramiti in Aqui-