Circulares litterae dioecesanae anno 1878 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae

VII.

VII.

Nr. 1201.

Impetrare a me haud potui, ut Vobiscum non communicarem sermonem, quo memoriae Summi Pontificis Pii IX. tertia solemnium exequiarum die in Capella Sixtina Palatii Vaticani parentatum est a Protonotario Apostolico Carolo Nocella, quo nemo virtutes ac gesta defuncti Summi Pontificis melius novit, et quo vix quisquam de iis praeclarius disserere valuit.

Sermo funebris super Summo Pontifice Pio IX. dictus.

„ PARENTALIBUS

PII IX. PONT. MAX.

ORATIO

AD EMINENTISSIMOS AC REVERENDISSIMOS S. E. R. CARDINALES ACAROLO NOCELLA

PROTONOTARIO APOSTOLICO DECURIALI ATQUE EIUSDEM PONTIFICIS AB EPISTOLIS LATINIS

HABITA

IN AEDE SIXTINA

DIE XVII. FEBRUARII A. MDCCCLXXVIII.

Tristis sane, Emmi ac Rmmi Patres, tristis sane atque acerbus dolor Nobis contigit, ut rempe Pontificis eius funus videremus, quem in caligine huius saeculi velut insigne sidus lumenque respeximus, quem mirifice cum universo populo christiano di- lexirnus, et de quo semper unanimis votis optavimus, ut post tanta disciimina et post tot procellas tandem tranquillo, pacato, florentique Ecclesiae statu feliciter frueretur. At iudicia Dei hominum noxas ulciscentis votis nostris non annuerunt; atque hodierna die augustae Pii Noni memoriae, cui putabamus gratulationem pro felici rerum convc-sione nos oblaturos, funebrem laudationem et lacrimas cogimur in supremum amoris et pietatis officium exsolvere. Sed facilius est ingentem tanti Pontificis imaginem posse Nobis animo effingere, quam orationis ope suis lineamentis expressam, ut decet, exhibere. Agimus enim de eo Pontifice, qui eo carior Ecclesiae fuit, quanto diuturnius morta’is peregrinationis spatium implevit, de eo Pontifice, qui universos Pastores et Fideles suarum virtutum praecones habet, de eo, qui vivens uti amplitudine meritorum, sic historiae praeconiis iam posteritati commendabatur. Quamnam igitur orationem eius dignitati parem me afferre posse confidam? Nitar tamen, Emmi Patres, Deo iuvante, ac beni-