Circulares litterae dioecesanae anno 1877 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
IV.
29 fl. Translatum: 83 E Districtu Nagytapolcsányensi . 3 „ Párkányensi .... 1 „ Sainariensi .... 6 „ Sellyensi ...........................12 „ Szécsényensi .... 16 „ Szeniczensi . . 13 „ Udvardensi .... 2 „ Verebélyensi .... 18 „ Báthensi..............................6 ,, Sto. Benedictensi. . . 19 ,, Csejthensi............................19 „ Dunaszerdahelyensi . . 20 „ Galgóczensi . . . .___1 L atus: 223 xr. fl. xr. — Translatum: 223 43 —E Districtu Kékkőensi...................... 14 50 50 Levensi...................... 9 — 45 Nagy czéthény ensi . . 17 — 55 „ Nagykosztolányensi . 9 — 80 Posonium Civitas 30 35 Radosnaensi .... 8 — 30 Schemnicziensi . . . 16 —-- „ Sto mfaensi .... 9 50-- M S trigoniensi .... 5 — 63 Szomolányensi . . . 16 50 Tirnaviensi .... 17 35 70 „ Ujlakensi...................... 34 25 — AD. Can. Administratore et pluribus 65 47 43 Summa 474 85 Districtus: Budapestiensis, Ersekujváriensis, Jókőensis, Miavaensis, Sasvárensis Szempczensis, Ürmériyensis, Sto-Joannensis, Szalkaensis, Szeredensis, Vadkertensis, et Tir- naviensis Civit, nihil contulerunt. Causa, ob quam proventus fundi auxiliaris sensim decreverant, potissimum ab erectione Instituti Sacerdotum S. Adalberti repetenda est; qui enim pro eodem Instituto largiores symbolas contulerunt, rescripto Archi-Episcopali, cuius in Statuto IV. Canonicae Visitationis Eccl. Metrop. inde ab a. 1854—1859 peractae mentio fit, a conferendis pro fundo auxiliari symbolis dispensabantur. Si aequum justumve existimabatur, illos, qui suis sacrificiis ad erigendum praememoratum Institutum concurrerunt, ab ulterioribus impendendis symbolis relevare, nec justum nec aequum reputari potest, quod dispensationis favorem suas in partes traxerint etiam alii, et nominatim illi Presbyteri, qui nec S. Adalberti Instituto, nec Auxiliari Fundo vel obulum unquam contulerunt contra effatum divinum ’) existimantes, beatius esse accipere, quam dare, quamvis adhinc iterato ad conferendas symbolas provocati fuerint. Atque ita factum est, ut cum inde ab a. 1842—1856 nullus in Arcki-Dioecesi reperiri potuerit Sacerdos, qui se a fraternae caritatis opere relevatum credidisset; cum porro annis subsequis omnis fere Clerus nobili aemulatione ad erigendum S. Adalberti Institutum certatim suas symbolas contulisset, hodie jam haud exiguus sit illorum in Clero numerus, qui in gloria ac merito sustentati per suas etiam symbolas Fundi Auxiliaris, aut erecti Instituti S Adalberti nullam plane partem habent. Caeterum erecto Instituto S. Adalberti auxiliaris Fundus eam accepit destinationem, ut illius proventus, e symbolis etiam annuis collectus, deinceps non in pensiones emeritorum ac deficientium Sacerdotum, sed in subsidia Cleri sive aegritudine laborantis, sive damnificati, ac iccirco egentis converterentur. Statutum Canonicae Visitationis superius jam citatum de hac Fundi auxiliaris destinatione sic sonat: „Facile jam liquet, Fundum auxiliarem parte saltem oneris eidem inhaerentis solutum iri (nimirum per erectionem In- *) *) Act. 20, 35.
