Circulares litterae dioecesanae anno 1877 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
XII.
99 Josepho Praznovszky, parochiae Drahdczensis Administratore, ad vacantem parochiam Pőstyénensem promoto, praedictum beneficium novo usque 15-am mensis Augusti h. a. duraturo concursui exponitur. Strigonii, die 2-a Julii, 1877. Nr. 3121. Concursus pro parochia Drahóczensi. Per translationem Ladislai Szelepcsényi ad parochiale beneficium in Budaeörs, illa, quam prius tenuit, parochia Siglisbergensis in vacantiam recidit, pro qua praesentibus concursus, usque 15-am mensis Augusti h. a. duraturus, indicitur. Strigonii, die 2-a Julii, 1877. Nr. 3122. Parochia Sig- liBbcrg vacat, et concursui exponitur. Mauritius Korenchy, Parochus Nagylapásensis, post pie suscepta moribundorum Sacramenta die 27-a Junii, a. lab. anno aetatis 45, sacerdotii autem 22-o ad aeternitatem evocatus est. Cuius animam dum solitis Vestrum ad aram suffragiis eo fine devoverem, ut eam dives in misericordia Deus quantocyus in pacis ac lucis regionem constituat et Sanctorum suorum jubeat esse consortem, simul etiam concursum pro parochia, quam vita comite tenuit, usque diem 15-am Augusti, a. curr. duraturum, hisce publico. Strigonii, die 2-a Julii, 1877. Nr. 3123. Obitus Mauri- tii Korenchy, et concursus pro beneficio parocbiali in Nagyiapás. Locus, qui templi vices subiit in Flonheim, Dioecesis Moguntinae Parochia, in bustum incendii flammis redactus est. Locum illum Parochus in datis horsum litteris de verbo ad verbum sic describit: „Templum habuimus, si templum dicere licet angustiorem quemdam locum infra turrim, ruinae cuidam similem, qui fuit residuum magnificentissimae quondam Ecclesiae collegiatae, cuius bona et praedia et claustrum et templum, turri excepta, haeresis bellumque triginta annorum Germanum sustulit. Sed et istud residuum exiguum nunc a flammis raptum et in ruinam redactum, nihil, nisi cineres, nobis reliquum. Protestantiiun vero fuit templum, turri isti cohaerens, illis damnum reparatur, nobis vero manent lachrymae, clamores, et eleemosynae optimorum Catholicorum; nam turri flammis destructa, etiam jura nostra turri inhaerentia, igni cremata existunt. Unde vero nobis miserrimis auxilium sperandum ? Catholici in Flonheimensi parochia exstant circa 459, tribus vicis dispersi — pauperes, et ruricolae, et opifices mercenarii — acatholicis tam numero multo majoribus, quam opibus et potestate praestantioribus. Parochus ipse in beneficio pauperrimo constitutus vix vitae rationi succurrere potest, nedum penuriam Parochiae tollere. Reverendissimus Ordinarius Noster-------temporum iniquitate pauper et inops factus jam nunc Dioece seos catholicos ad praestandas eleemosynas clericis mulctatis invitare debet. Quid auxilii nobis sperandum a Dioecesi nostra, dira persecutione vexata, concussaque ? Quid a Germania reliqua, quae luget de tot Episcopis exilio mulctatis, de tot templis derelictis, de sexcentis parochiis, orbatis pastore? Ad Vestras ditiones confugimus, quas flammae non pastore, non templo spoliaverunt. Nudi sumus opibus saecularibus, vix novimus aliquid de vestris regionibus, sed non ignoramus Vos esse catholicos fratres. Vos esse nobis- cum unitos vinculo illo sacrato, quod nulla saeculi, inferique porta rumpere potest. “ Insuper ad ipsos etiam DD. Curatos huius Archi-Dioecesis se convertit idem Parochus Flonheimensis ope epistolae, cuius tenor est sequens: Nr. 3124. Parochus Flonheimensis opem nostram implorat, ut gregi suo de aedibus sacris providere queat-
