Circulares litterae dioecesanae anno 1875 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor
II.
5 II. Ultimus, qui Romae celebrabatur, annus sanctus, sive jubilaeus, erat vicesi- musquintus labentis saeculi, in Cathedra S. Petri sedente Leone XII. Fuisse autem annum illum vere annum salutis tam pro Romanis, quam pro peregrinis, qui Jubilaei causa Romam ingenti numero confluxerunt, testis est ipse modo laudatus s. m. Summus Pontifex, qui in sua Bulla extensionis Jubilaei ad universam Ecclesiam ea, quae ipse vidit et expertus est, recenset: „Oh quam pulchra, inquit, quam digna Dei, Angelorum et hominum conspectu advenas inter et cives sacri fervoris aemulatio? Quoties ipsi vidimus oculis nostris copiosissima tum incolarum tum peregrinorum agmina in spiritu humilitatis, et in animo contrito ad sacras aedes certatim concurrentium, ut animabus suis per reconciliationis sacramentum expiatis, vivifica Christianae unitatis mysteria perciperent; — Quoties ipsi auribus nostris audivimus amplissimas Urbis plateas, colles et vias suavibus canticis, piis precationibus et Divini Numinis laudibus longe, lateque personare! — Quid autem dicemus de omnimodis Christianae misericordiae officiis cujuscunque generis et nationis indigentibus exhibitis? Quid de hospitalitate in advenas et peregrinos? Quantis, quibusque benevolentiae argumentis in Urbem advenientes excepti, quam assidua cura refecti, quam humaniter ex itineris defatigatione recreati! Quid commemorabimus Venerabiles Fratres nostros S. R. E. Cardinales, ceterosque Curiae Nostrae proceres, aliis omnibus, ut par erat, exemplo praeeuntes? Quid alios innumeros utriusque sexus et cujusvis aetatis et conditionis homines, quorum plerique non minus dignitate et nobilitate, quam vera pietate clarissimi infra quoscumque etiam infimae sortis fratres se demittentes, Christianae humilitatis facti sunt ex animo forma et exemplar; inter quos videre fuit etiam principes viros regali sanguine et dominatu spectabiles, quorum opera bona in juvenili aetate admirantes Romani cives et exteri glorificant adhuc Deum, et Patrem suum, qui in coelis est?“ Dubitari nequit, quin Summus Pontifex encomiis celebrare voluerit utriusque Siciliae Regem, qui cum regia sua familia, Reginam item Pedemontii ac Sardiniae, quae cum filiabus Maria Christina, Regina postmodum Neapolitana, de cuius in album Sanctorum relatione agitur, et Maria Anna, Imperatrice et Regina Nostra anno illo Romam advenerant, ut indulgentias Jubilaei lucrifacerent. Regales personae Summi Pontificis liberalitate in illo ipso Quirinali Palatio excipiebantur, quod hodie jure fortioris ereptum Summo Pontifici novimus. Sed vero Historia abunde contestatur annum jubilaei Romae nunquam non sanctissime, et cum maximo animarum lucro celebratum fuisse. Juvat audire, quae Christopho- rus Ranzovius, nobilis Holsacius de visis abs se et compertis anno Jubilaei 1650 scripsit ad Georgium Calixtum, suum olim magistrum: „Atque istam tunc conjecturam minime me fefellisse abunde deinceps Catholicorum hominum usu, et conversatione expertus sum, maxime cum ad Urbem accessissem. Nam ubi tu superstitionibus, nugis et novitatibus me offensum iri existimasti, ibi insperato, planeque admirando speetaculo universa Catholicae Ecclesiae facies antiquae pietatis, sanctitatisque plena, oculis, animoque meo apsese eruit, in ipso JuNr. 621. Da Jubilaeo, j,er Summum Pontificem indicto, et qualiter in hac Ar- chi-Dioeceat celebrando.
