Circulares litterae dioecesanae anno 1875 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor
II.
nardo teste, „intra annos quadraginta septem, quater Romam ad vota persolvenda, et orandum profectus est.“ Nimirum antiquissimae sunt Christianorum omnis conditionis peregrinationes Romam ad beatos SS, Apostolorum cineres, Sedemque Apostolicam. „In Regia Urbe Roma, scribit S. Joannes Chrysost. ') missis aliis omnibus, ad Sepulchra Piscatoris et tentorium Opificis, accurrunt Imperatores, Consules, Exercituum Duces“, et concinit, ut alios praetermittamus, Nicolaus I. scribens:2) „Tanta millia hominum protectioni ac intercessioni Beati Apostolorum Principis Petri ex omnibus finibus terrae properantium sese quotidie conferunt.“ Plaec attendenti mirum non videbitur, cum quod anno Jubilaei a Summis Pontificibus Romam invitati fuerint Ecclesiae filii, tum quod illorum innumeri eorsum semper concesserint, cuius concursus vim ac significationem nemo verius expressit, quam Joannes Rubeus: 3) „Et fateamur, inquit, necesse est, non potuisse pulcherrimo hoc invento reperiri quicquam vel aptius ad demonstrandam, vel efficacius ad conservandam unitatem fidei. Nam loco dissitae, lingua variae, moribus diversae; quinimo opinione, mente, juribus non semel contrariae gentes, una in Urbe congregatae, suamque inter se, et cum Christi Vicario in rebus sacris unionem et communionem, applaudente coelo, professae ostendunt totius orbis populum, Romanum esse, seque ejusdem Pontificis, Urbis et Orbis Patris, eiusdem Ecclesiae, fidelium omnium matris, filios esse, eademque imbutos fide, quae neque Paganorum confusione, neque purgamentis haereticorum, neque Schismaticorum languore, nec coecitate Judaeorum, sed una in Romana Sancta, Catholica, et Apostolica Ecclesia quaerenda, et invenienda est. Et spirituali commercio, obedientiam deferentes, referunt e castissimae parentis uberibus puritatem fidei toto terrarum orbe disseminandam.“ Absit igitur, ut calumniantium dicteriis moveamur, perfricta fronte obloquen- tium, Solemnia Jubilaei introducta fuisse, ut concurrens populi frequentia aerarium Pontificium locupletaret. Quorum calumniam convellere non morabatur eruditissimus Fran- ciscus Antonius Zaccaria in illo, quem de Jubilaeo elucubravit, tractatu. Sane Jubilaei solemnia sicut plurimas curas et sollicitudines, ita etiam gravissima expensarum onera Summis Pontificibus imposuerunt, qui illis humeros suos non supposuerunt, nisi propter Deum, et aeternam fidelis populi salutem. „Consentaneum, loquitur Benedictus XIV. 4) visum est, ut superiori Pontificatus Nostri tempore animum et cogitationem nostram converteremus ad Jubilaeum, quod fere oculis nostris occurrebat, ut ea, quae necessaria sunt, opportune parentur; cum praesertim ipsa iron solum maximos sumptus, sed plurimum etiam temporis, ut perficiantur, requirant“ et recenset dein, quidnam hoc scopo vel adusque praestiterit exhausto licet aerario, quod Summi Pontifices nunquam largius ac libentius profuderunt et exhauserunt, quam in commodum ac emolumentum Ecclesiae, in Artes et Scientias, in caritatis instituta, aut vero in subsidium indigentium Christianorum Prineipum. Idem superius citatus Zaccaria in alio suo Opere, quod „Antifebro- nius Vindicatus“ inscripsit 5) contra itidem S. Sedis debacchatores munificentiam Summorum Pontificum in Christianos Principes et populos arithmeticis numeris evincit ac comprobat, ostendendo, quod inde ab a. 1655—1727. Romani Pontifices in Christianos 1 3 1) in libro „Quod Christas sit Deus.“ — 2) epist. 8. ad Michael. Imp. — 3) in Op;re „Bomfacius VIII.“ Romae 1651. — 4) Allocutio, habita 3. Martii, 1749. — 5) Antifebr. Vindicatus. Part. 4 Caesenae, 1772 —
