Circulares litterae dioecesanae anno 1871. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

XXIII.

189

aliquo vacuam putare? Nonne a Sede Principis Apostolorum, Romana videlicet Ecclesia, tam per eumdem Petrum, quam per Successores suos reprobata et convicta, atque expugnata sunt omnium haereticorum commenta, et Patrum corda in fide Petri, quae hactenus nec defecit, nec usque in finem deficiet, sunt confirmata?“ Haec manifesta sunt, et dilucidationem non deposcunt.

De Decretalibus Romanorum Pontificum notandum. Antiquissimus est mos, Ecclesiam Dei per decretales epistolas gubernandi, quarum non omnes esse dogmaticas suapte patet, et ex illarum tenore intelligitur. Jam S. Leo M. *) custodiri mandat omnia decretalia constituta tam beatae recordationis Innocentii, quam omnium praedecessorum suorum. Et Gelasius Papa in decreto de Libris authenticis, quod Gratianus etiam refert,2) inquit: „Decretales epistolae, quas beatissimi Papae diversis temporibus ab Urbe Roma pro diversorum Patrum consultatione dederunt, venerabiliter suscipiendae sunt.“ Idem praecipit Nicolaus I. 3) S. Hieronymum audivimus de eo loquentem, 4) quod Damaso Papae in responsis ad consultationes Orientalium et Occidentalium promendis operam suam impenderit. Dubitari ergo nequit, fuisse consvetudinem Romanorum Pontificum, per has Epistolas Ecclesiam gubernandi; ergo neque verosimile est, eas omnes periisse, neque alias esse, nisi quae in Ecclesia Romana receptae et servatae sunt. Insuper multae earum insertae et connexae sunt cum aliorum Patrum epistolis, ut patet ex epistolis Cornelii cum epistolis Cypriani, Innocentii I. cum scriptis S. Joannis Chrysostomi, etS. Augustinietc. Non de Isido- ri mercibus hic sermo est, sed de veris genuinis Pontificum Decretalibus, e quibus tantam habemus impositam nubem testium, tantamque concordiam sententiarum, et actionum supremae potestatis, quam Sedes Apostolica omni tempore in universa Ecclesia exercuit, ut nullus nisi pertinax et impudens dubitare possit, quin hic in decretalibus epistolis expressus fuerit Romanorum Pontificum sensus, universa Ecclesia cum eis conspirante, et consentiente. Ceterum mercium Isidorianarum falsitatem non illi primi detexerunt, qui hac detectione gloriabantur, indeque invidiam creare volebant S. Sedi. Audiatur Justus Fontaninus in proaemio ad Decretum Gratiani: 5) „Isidorianum fucum nonnihil odorari coeperunt Nicolaus a Cusa et Joannes Turrecremata, geminum Vaticanae purpurae lumen, et utrius- que jurisprudentiae et politioris litteraturae Antistes maximus Antonius Augustinus, ut jam primi inventi honos Romanae Ecclesiae pr’oceribus, non aliis recentioribus tribuendus sit,“ Denique illi, qui contra haec bisque similia Romanorum Pontificum effata, qualia isthic citantur, opponere solent cum Febroniö „humana esse testimonia et suspecta; nam eorum vice Romanam Ecclesiam extollis, qui praesederunt in ea: suam agebant causam, ac laudant, cum Sedem Apostolicam magnificant“, audiant Pium VI. Papam dicentem: „Sed, inquit, G) huiusmodi tam veteres quam novos calumniatores, valide repressit Bossuetius, seu quiscun- que alius sit auctor defensionis Deci. Cleri Gallicani his verbis: Audio, quod dicant: Romanis Pontificibus Sedis suae dignitatem commendantibus, in propria videlicet causa non credendum: Sed absit; pari enim jure dixerint, ne episcopis quidem aut presbyteris esse adhibendam fidem, cum Sacerdotii sui honorem praedicant, quod contra est . . . quod 1

1) epist. 4. c. 5. S. Leon. Opera curantibus Fratribus Balleriniis Venet. 1753. — 2) dist. 15. cap. 3. — 3) dist. 11, c. 2. ad Mich. imp. Dist. 19. c. 1. Archi-Eppis et Episcopis per Galliam constit. Dist. 20. c. fin. vide Decr. Gratian. Vide Migne Scriptor. Eccl. t. 119. — 4) epist. ad Ageruch. — 5) Tom. 1. Romae. 1727. — 6) respons. ad quatuor Metropolitas Romae 1789.