Circulares litterae dioecesanae anno 1870. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

Nr. XXI.

64

constanter optimoque cum successu pernet opposuisse historicis documentis ubertim docemur. Gloriosa praedecessorum suorum exempla inhoc quoque sequitur Pius IX., qui nefarios ausus contra civilem S. Sedis principatum inde imprimis ab a. 1860 directos, reprobare, condemnare, dicti principatus integritatem ejusque jura, tamquam ad omnes Catholicos pertinentia reclamare non destitit, nec se unquam destiturum solemniter declaravit in allocutione die 28-a Septembris 1860, pronunciata, in qua simul quae et quanta mala in detestabili, quem lamentatur, spoliationis eventu cumulentur, exponit. „Agitur, inquit, de immani violatione, quae contra universale gentium jus nequiter est patrata, quaeque nisi omnino coerceatur, nulla deinceps legitimi cujusque juris firmitas ac securitas poterit consistere. Agitur de rebellionis principio, cui Subalpinum Gubernium turpiter inservit, et ex quo pronum est intelligere, quantum cuique Gubernio discrimen in dies comparetur et quanta in universam civilem societatem redundet pernicies, cum ita fatali Com- munismo aditus aperiatur. Agitur de violatis solemnibus Conventionibus, quae uti aliorum in Europa principatuum, ita etiam civilis pontificiae ditionis integritatem sartam tectamque servari omnino postulant. Agitur de violenta direptione illius principatus, qui singulari divinae providentiae consilio Romano Pontifici datus est ad Apostolicum suum Ministerium in universam Ecclesiam plenissima libertate exercendum. Quae profecto libertas summae omnibus Pontificibus curae esse debet, ut Pontifex ipse nullius civilis potestatis impulsui subjaceat, atque ita spirituali pariter catholicorum in eorumdem principurn Dominiis degentium tranquillitati cautum sit. Itaque — adjicit Summus Pontifex — Supremis principibus persuasum esse debet, nostram cum ipsorum causa plane esse conjunctam eosque suum nobis auxilium afferentes, Nostrorum aeque ac suorum j urium incolumitati esse prospecturos. Vox Pontificia, quae toties insonuit, erat vox clamantis in deserto. Nemo Beatissimo Patri „auxiliatus est in bello;“ ipse ille princeps, quo favente si non etiam instigante maxima status pontificii pars direpta est, militem suum pro custodia reliquiarum Patrimonii S. Petri Centumcellis ac Viterbi relictum abinde initio mensis Septembris revocavit, pugnaturum in bello, quod paulo ante exarsit. Sed vero exigua haec militum manus, copiis in acie stantibus addita, impedire non potuit, quin princeps ille inglorius ruerit, et casu suo tam misero, quam praecipiti rursum confirmaverit „judicia Dei esse abyssum multam.“ Qui nunc Romae rerum potiuntur, quo animo in Ecclesiam Catholicam ferantur, spatio praeteritorum viginti annorum luculentissimis factis comprobaverunt, quorum seriem pro me recenseat ipse Summus Pontifex. „Omnes autem norunt, inquit in Allocutione die BO-a Septembris 1861. habita, quomodo ejusdem Gubernii (Subalpini) et rebellionis satellites omni dolo et fallacia pleni, atque abominabiles facti in viis suis, veterum haereticorum molitiones et furores renovantes et contra sacra omnia debacchantes, Dei Ecclesiam, si fieri unquam posset funditus evertere, et catholicam religionem, ejusque salutarem doctrinam ex omnium animis radicitus extirpare, et pravas quasque cupiditates excitare et inflammare connitantur. Hinc, omnibus divinis humanisque juribus proculcatis — — — Sacrorum Antistites audacius in dies a propriis Dioecesibus expulsi, atque etiam in carcerem missi, et quamplunmi fideles populi suis orbati pastoribus, et utrius- que Cleri viri miserandum in modum divexati, omnibusque injuriis exagitati et religiosae familiae extinctaepearumque sodales e suis Coenobiis ejecti, ad rerum omnium inopiam redacti, et virgines Deo sacrae panem emendicare coactae et religiosissima Dei templa spoliata, polluta, et in latronum speluncas conversa, et sacra bona direpta, et ec-