Circulares litterae dioecesanae anno 1869. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

Nr. XIV.

304. Ancyrani 314. Neocaesareensis eodem Anno celebratorum, quae connubia presbyte- corum vetant, jamque conjugatos ab uxoribus abstinere jubent. Sed ecclesia — nisi se- met ipsam negare vellet — aliter plane statuere nec potuit. Coelibatus enim in ecclesia catliolica est testimonuin vivum fidei in charismata sublimiora huic mundo infusa, omni­potentis operationis, virtutis vere infinitae in rebus finitis ; — et ecclesiam sublimiori or­dini origines suas debere palam loquitur. Canonum horum statuta indoli ac naturae, dignitati ac excellentiae sacerdotii no­vae legis apprime convenire e sequentibus impatescit. Nihil sublimius, nihil sanctius Sa­cerdotio Christi cogitari potest, quippe quod in subjecto unionem hypostaticam require­bat i. e. postulabat, ut Sacerdos non tantum sit homo, sed etiam ut sit una e personis di­vinis. Idem requirebatur in Hostia, quae erat ipsius corpus et sanguis unione divinitatis sanctificata, et ordinabatur ad reconciliationem totius mundi. Sacerdotii Christi eminen- tissima quaedam communicatio et participatio est Sacerdotium novae legis, cujus duae sunt principales functiones, nimirum altera, remittere peccata et sanctificare animas, — altera offerre in sacrificium corpus et sanguinem Christi modo prorsus admirabili et inaudito. Sola enim auctoritate divina peccata remitti possunt, cum ejus sit condonare injuriam, in quem commissa est, quam auctoritatem Christus non angelis, non aliis sanctissimis viris, sed solis communicavit sacerdotibus, quibus concessit, ut tamquam judices et vicarii — Ipsius locum obtinentes — absolvant a peccatis, poenam condonent aeternam, conferant Spi­ritum Sanctum, et faciant filios Dei et haeredes regni coelestis „quorum remiseritis peccata, remittuntur eis, quorum retinueritis, retenta sunt“ *). — Sed nec altera functio sine communicatione et participatione divinae potestatis exercetur; quid enim admirabilius animo concipi potest, quam solo verbo substantiam panis et vini convertere in corpus et sanguinem Christi, solis speciebus remanentibus? Cum Deus Sacerdotes novae legis elege­rit ad tam sublimem dignitatem, et ad functiones tam sanctas et admirabiles, scilicet ad re­mittenda peccata, ad purgandas animas, ad justificandos peccatores, ad efficiendos filios Dei et haeredes regni, ad consecrandum corpus et sanguinem Christi, ad offerendum eadem in Sacrificium pro salute mundi; quam mundos oportet esse illos, qui constituti sunt, ut ani­mas aliorum a peccatis emundarent, quam justos et sanctos, qui alios efficere debent justos et sanctos; quam Christo per omnia conformes in vita, qui in ipsius persona quotidie sa­crificium pro salute hominum offerunt, et ipsius passionem ac mortem repraesentant; quan­ta animi et corporis puritate nitere debent, qui non solum offerunt, sed etiam sumunt quo­tidie corpus et sanguinem Domini omnis sanctitatis et puritatis fontem ; quam immaculati in tam divinis functionibus versari debeant, in quibus se praebent Christi vicarios, instru­menta Spiritus sancti peculiaria, mysteriorum Dei dispensatores et pro genere humano apud justitiam divinam intercessores. Hinc est, quod in Ecclesia Catholica nemini cito manus imponantur, nemini, qui plurium annorum intercapedine status clericalis tyrocinium non posuit, ad quod nullus ad­mittitur, nisi se admitti instanter petat, nullus, nisi qui in seminarii disciplinam se tradi cupiat, nullus, nisi facta prius in vocationem, ingenium ac indolem disquisitione, quam di­ligens sequitur, eaque plurium annorum probatio e parte suscepti, ut cognoscat, quid va­* 66 1) Joan. 20. 21.

Next

/
Thumbnails
Contents