Circulares litterae dioecesanae anno 1869. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

Nr. II.

5

II.

Quod temporis ratio, pro munere ab Ecclesia nobis imposito, admonet, praedicamus Vobis VV. FF. et FF. in Christo dilectissimi, ac per Vos curae meae et vestrae creditis fidelibus sanctissimum, maximumque jejunium „quod nos quadraginta dierum numero ad sanctificationem corporis et mentis exerceat“ *). Ad exigentiam itaque SS. Concilii Trident.ini2) illud fideli populo annuncietis, oportet. „Haec erat, teste S. Hieronymo,1] primorum Christianorum religio, haec dulcior exultatio, nempe nuncium quadragesimalis jejunii.“ Symbola hujus jejunii ostendite in illo Moysis super Sinai, quo meruit Dei colloquium obtinere et decalogi tabulas accipere de manu Dei; 4) tum in illo Eliae, qui ambulans per quadraginta dies sine cibo et potu furorem impiissimae Jezabel declinavit.5) Sed potissimum in medium proferte Christi Domini jejunium, qui quadraginta diebus, totidemque noctibus jejunare dignatus est ante satanae tentationem,(i) quique discipulos suos jejunatu- ros praedixit.7) Antiquitalem dein proponite hujus jejunii, quod ad aetatem Apostolorum referunt veteres scriptores,s) asserentes ab ipsis institutum et praedicatum cum Evangelic fuisse. Uberes,,in medium proferte recte instituti jejunii fructus, quod a SS. Patribus cibus virtutis, mors culpae, excidium delictorum, remedium salutis, radix gratiae, fundamentum castitatis appellatur.9) Proponite porro, quae fuerit primorum Christianorum in jejunio disciplina, quanta fuerit eorum in austeritate hujus disciplinae observanda tenacitas! Unus admittebatur leguminum, herbarum, fructuu musus; imo vel hunc sibi interdicebant per totam majorem hebdomadam, solo pane et aqua contenti; insuper parcius utebantur somno, jocis, onmibusque vitae commoditatibus, animo reputantes tempus jejunii esse tempus propitiationis, in poenitentiae et mortificationis operibus transigendum. S. Augustinus testis est,^) hanc severam jejunii disciplinam suo tempore fere ab omnibus sine discrimine sexus, conditionis, status, aetatis observatam fuisse; ajebat autem fere ab omnibus, ut eos exciperet, quos, ut loquitur Synodus Toletana VIII. '*) ,,aut aetas incurvat, aut languor extenuat, aut necessitas arctat.“ Monete fideles, ut jejuniorum veneranda solemnia congrua pietate suscipiant, et secura devotione percurrant. „Oportet utique S. Paulo nos monente, *.*) ut hoc in nobis sentiamus, quod et in Christo Jesu, qui humiliavit semet ipsum factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis.“ An itaque obsequium denegabimus Ecclesiae, postquam Christus Dominus obedientiae virtutem tam verbis nobis inculcavisset, quam proprio exemplo sanctificavisset? Qui vos audit, me audit, et qui vos spernit, me spernit, dicil Christus. ,J) Ac ideo qui jejunia spernit, non Sacerdotem spernit, sed Christum, qui in suo loquitur Sacerdote, ait S. Maximus Taurin.M) Jejuniorum enim utilitatem Novi Testamenti gralia non removit, et continentiam corpori atque animae semper profuturam pia observatione suscepit. Quia sicut permanet apud intelligentiam christianam: Dominum Deum tuum

Nr. 278.

Ad quadrago- ' simulem observantium

disponendi et exciundi soni

fideles.

1

1

i

k

1

>

\

\

►

►

lr

►

i

t) S. Leo M. aerm. de quadr. 12. — 2) Decr. de del. eib. et jejnn. seas. XXV. — 3) Epist. ad Marcell. — 4) Exod. 24. 28. — 5) 3. Reg. 19. 8. — 6) Matih- 4. 2. — 7) ibid. 9. 4. — 8) Can. app. Orig. horn. 2. in Levit. Basil hom. I. de jejnn.— ») 8- Ambr. de Elia et jej. S. Basil, bom. l.de jej. — 10) Contra Faust. 1. 30. — 11) a. 691. eelqbr. act. IX. — 12) Philipp. 2.

i. aq. — 13) Luc. 10. 16. — 14) Serm. 39. de jejun.