Circulares litterae dioecesanae anno 1868. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
Nr. II.
14 Nr. 470. prim. Hieronymus Cardinalis d’ Andrea a privilegiis et insignibus Car- üinalatus suspenditur. quin meritas, amplissimasque laudes tribuamus, et gratissimi animi Nostri sensus iis omnibus, et singulis profiteamur, qui Nostram, huius Sanctae Sedis, Ecclesiaeque causam tum voce, tum scriptis, tum subsidiis, tum alia quavis opera, ac vel ipsius vitae discrimine tanta cum sui nominis gloria propugnare contendunt. Atque haud omittimus in omni oratione et obsecratione cum gratiarum actione Deum, a quo omne datum optimum, et omne donum perfectum descendit, humiliter enixeque precari, ut istos omnes Ecclesiae suae filios Nobis carrisimos, ac strenuissimos eiusdem Ecclesiae defensores uberrimis quibusque divinae suae gratiae donis, omnibusque coelestibus suis benedictionibus cumulare velit. Italiae Episcopi, in maxima licet tribulatione positi, dirum in modum vexati, car- ceribus mancipati, aut sedibus suis extorres, omnes tamen, si unicum demas, suam erga S. Sedem Apostolicam fidem illibatam custodierunt. Unicum victrix ibidem rebellio contra Sedem Apostolicam ad suas partes seduxit, quo illa ad conflandum schisma in Italia abuti voluit, Caputo nomine. Qui vero repente exstinctus est anno 1862, cuius inopina mors summam excitavit attentionem. Hoc certum, quod mortuo hoc Episcopo intentum Schisma conflari non potuerit; nullus enim inventus fuit Episcopus catholicus, qui nominandis et vacantibus Ecclesiis obtrudendis antistitibus munus consecrationis impendisset. E Cardinalibus aeque unicus ad partes hostium Ecclesiae et S. Sedis descivit, Hieronymus d’Andrea, quem Ssmus Dominus ope subnexi Brevis ab insignibus, privilegiisque Cardinalatus suspen dit, cujus Rescripti tenores nolui Vos ignorare. I. Sanctissimi Domini Nostri Pii divina providentia Papae IX- Litterae Apostolicac, quibus Hieronymus D’Andrea Cardinalis suspensus declaratur ab insignibus et privilegiis Car- dinaiitiae dignitatis aliaque in eum decernuntur. Pius PP. IX. Quamquam Illius Nos gerentes in terris vices, qui patiens et misericors est, benignitatem clementiamque libenter sequamur, tamen quia iudicium et iustitiam facere Apostoliéi etiam muneris esse intelligimus, ad evellenda, quae in perniciem fidelium suboriantur, scandala eorumque auctores compescendos supremae Nostrae auctoritatis vim et robur exerimus. Id Nos spectantes iam inde ab anno proxime superiori 1866 per similes in forma Brevis Litteras, die 12 mensis Iunii datas, auditis antea Venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus de eorumdem consilio omne iurisdictionis exercitium in spiritualibus ac temporalibus tam in Ecclesiam Sabinensem, quam in Abbatiam Sublaquensem ad Nostrum et S. Sedis beneplacitum Hieronymo D’Andrea Cardinali suspendimus atque interdiximus, quippe qui mense Iunio anno 1864, Nobis iustissimas ob causas abnuentibus, alias que ut oras ad confirmandam valetudinem peteret suadentibus, Urbem repente deserens Neapolim profugisset, ibique adhuc immorari pergeret contra Sacrorum Conciliorum de Episcoporum residentia sanctiones, contraque Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum decreta de eadem re edita, et potissimum Benedicti XIV. Constitutionem, quae incipit „Ad universae Christian ae reipub 1 i c a e“, ubi scilicet decernitur non licere Episcopis, a Dioecesi sua recedere legitima qualibet ex causa etiam tuendae recreandaeque valetudinis, nisi prius a Romano Pontifice pro tempore existente veniam fuerint expresse consecuti. Neque minus severe de Cardinalium residentia statuerunt Praedecessores item Nostri Romani Pontifices, atque inprimis InnocentiusX. in sua Constitutione ,,Cum iuxta“, die 19.Februarii anno 1646 edita. Is enimvero, quum S. Ecclesiae Romanae Cardinales in partem Apostolicae
