Circulares litterae dioecesanae a 16-a maji-31-am decembris 1867. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
Nr. XVII.
97 XVII. Sanctissimus Dominus noster iterum locutus est. Loqui eum Urbi et Orbi coegit sublime, quod tenet officium, vi cujus non potest dicere malum bonum, nec bonum malum, ') sed levare debet vocem adversus omnem iniquitatem, illatam sponsae Christi, cujus vices ipse in terris sustinet. Qui in Italia nunc rerum potiuntur, immani in Ecclesiam Christi odio flagrant, quam iccirco etiam crudeliter persequuntur. Huic praecipue odio tribuendum, quod Ecclesiam ; nequissima lata lege, bonis omnibus ad peram usque exuerint. Sed est etiam alia causa, cur Ecclesiae bona abliguriverint. Aerarium nempe publicum penitus exhaustum est, cujus haud exigua pars viscosis manibus illorum adhaesit, qui idem administrant. Plenae sunt ephemerides publicae relationibus de aerarii status depeculatoribus, quorum in Italia numerum solito majorem esse nemo mirabitur, qui mente revolverit, Regnum illud e furtis et praedociniis coaluisse, quasi septimum Decalogi praeceptum eos, qui illic imperant, non obligaret; ut adeo statum rerum in praedicto Regno optime expressum videamus bis apud Isaiarn verbis . „Principes tui infideles, socii furum; omnes diligunt munera, sequuntur retributiones.“ 2) Perplexitati proinde emuncti aerarii publici prospicere voluerunt, dum Ecclesiae Catholicae bona, quae illa justissime acquisivit ac tenuit, diripuerunt. Si historiam, quae vitae magistra est, direptores illi legissent, pro certo tenerent, se intentum finem assecuturos haud esse; male enim parta, male dilabuntur, et „justitia elevat gentem, miseros autem facit populos peccatum.“ 3) Itaque in allocutione sua Beatissimus Pater direptores Ecclesiae bonorum in Italia arguit de peccato, et condemnat. . Deplorandum Maximiliani Mexici Imperatoria exitum, quem serox crudelitas nuper enecuit, omnes novimus. Non defuerunt, qui causam tam tristis et sanguinolenti exitus in Sedem Apostolicam devolvere connitebantur, quos de mendacio arguit in sua allocutione Sanctissimus Dominus Noster. Ea nimirum est hostium Ecclesiae et S. Sedis Apo- stolicae iniquissima temeritas, ut quidquid in mundo accidat sinistri, Ecclesiae Christi, Apo- stolicae Sedi, et Clero tribuant. Qua quidem agendi et exprobrandi ratione ex asse premunt hodierni Christiani nominis hostes vestigia gentilium, qui teste Tertulliano 4) in odium Christianorum conspiraverunt, et adversus sanguinem innocentium conclamaverunt „praetexentes ad odii defensionem illam quoque vanitatem, quod existiment omnis publicae cladis, omnis popularis incommodi Christianos esse in causa. Si Tiberis ascendit in moenia, si Nilus non ascendit in arva, si coelum stetit, si terra movit, si fames, si lues, statim Christianos ad leonem.“ Stultae accusationi pro more suo egregie respondit tetricae indolis Doctor africanus inter alia sic scribeus: „Et tamen, si pristinas clades comparemus, leviora nunc accidunt, ex quo Christianos a Deo orbis accepit. Ex eo enim et innocentia seculi iniquitates temperavit, et deprecatores Dei esse coeperunt. Denique cum ab imbribus aestiva hiberna suspendunt, et annus in cura est, vos quidem quotidie pasti statimque pransuri, balneis et cauponis et lupanaribus operati, aquilicia Jovi immolatis, undipedalia populo denunciatis, coelum apud Capitolium quaeritis, nubila de laquearibus expectatis, aversi ab ipso et Deo et coelo. Nos vero jejuniis aridi, et omni continentia expressi, ab omni vitae fruge dilati, in sacco et cinere Nr. 1066. Allocutio Summi Pontificis habita die 20-a Septembris h, a. ») Isai. 5. 10. — a) 1. 23. — ») Prov. 14. 34. — «) Apologet. C. 40.
