Református teológiai akadémia és gimnázium, Pápa, 1909

I. Kocsi Csergő Bálint rektori beszédei. Közli Thury Etele

- 11 — ex adverso, ncque opposuistis marum

: lit staretis in praelio in die Domini. Non fundi liac in parte suo officio boni illi speculators, nam per horum somnolentam injuriain, etiamnum homines per devia cuiuslibet ignorantiae errant; rugientis leonis morsibus invaduntur, neque ad spem ulterioris perseverantiae confirmantur

: per horum injuriam incestuosi non separantur, augures, aruspices, incantatores, divini, venefici, non coércentur, cuncta vitia non demuntur. Horum incuriae permultorum hodie a vera fide defectionem acceptain referre possumus. Hoc puduit et taeduit disciplinam ab initio mundi exercitam exercere. Puduit hos actionem Dei Adamum ex horto Edonis excludentis, et Cainum a superficie istius terrae, quam sangvine fratris sui redundare fecerat, extorrem facientis sequi. Puduit permanere, circa constitutionem Dei, quo ílie olim sapientissime adversus contemptum sui foederis usus est: qui omnem masculum circumcisionem vel negligentem vel a parentibus neglectam approbantem, a consortio sanctorum removit ac repulit. Puduit hos authoritatem Dei praesbyterio synagogico, varios segregandorum, purgandorum, et expiandorum ritus praescribentem suscipere. Quid quod ipsum Christum ? Ecclesiae suae clavem ligantem et solventem, tradentem sequi et amplecti hos puduit, ut et ritus corrections, et excommunicationis instituentem. Matth. 18., 15. etc. An vero vel ipsum Divum Paulum maximum huius disciplinae observatorem hos imitari non puduit. Ego enim sic sentio, quod mos ille quem vult observari a Corinthiis in incestuoso excommunicando, per horum incuriam interiit, lex quoque de Hymeneo et Alexandra, satanae traditis, iam tum ab his pene sepulta est. Praxis de cavendo commercio contumacium emortua iacet. Hem magnam audaciam hominum, qui relicto maximo stabilimento regni Dei, maluerunt sine ullo fructu verbum Dei praedicare, sacramenta administrare, quam maxima utilitate per eorum sermones et exercitationes in ccclesiam Christi exuberante. Perstrinximus iam levi brachio ecclesiae Papensis nitorem, alteram quoque causam deformantem, ita, ut in ista simplici declaratione acquiescere Ii beret et liceret, nisi enormi huic quoque desidiae suum praetextum nonnulli praetexerent. Et quidem istos haec et talia verba iactare, iampridem com peri

: usquedum inquiunt. Ecclesiastica disciplina in grege Dei valere potuit, donee habenas reipublicae veritati evangelicae addicti magistratus modcrabantur, qui delinquentes ad obedientiam fidei et moruin cogerent, sed inquam ego, si haec ratiocinatio nervum suum haberet. Apostolis quoque isti homines hoc commento usum ecclesiasticae disciplinae sane interdixerunt

; ut qui suo tempore nullos magistratus christianos aspicere poterant; sed ipsos ethnicos eosque molestos sibi tolerarunt. At vero quis unquam Apostolis huius censurae usum adiniere praesumpserit. Nonne divus Paulus in Corintho totius Graeciae lumine, tunc imperio Romano subiecta incestuosum excommunicavit. An vero sub christianis Alexandrum et Hymeneum Thessalonicae emporio totius Macedoniae satanae