Erdély Nagyfejedelemség 1834-ik esztendőben Május 26-kára Kolozsvár szabad királyi városba hírdetett Országgyülésének irománykönyve, 1834. május 28. - 1835. február 6. (Kolozsvár 1834)
Irománykönyv - 1834 / 33. ülés
í; I, K s' I R 0 S Á X V 2. Pro quibus omnibus, dum justas sincero corde grates rependimus, non possumus tamen, quin conceptum simul e pluribus praeveuerati b. rescripti momentis dolorem, aaxiamque sollicitudinem nostram, pro ea, qua Majestati vestrae, nobis ipsis, charisque posteris tenemur, conscientiae obligatione, ingenue detegamus. Et omnium quidem maxime acerbo dolore nos affecit, quod Majestas vestra sacratissima plurima , eaque praegnantissima desideriorum in priori demissa nostra repraesentatione contentorum momenta, suo modo sibi proponenda piaestolari, ardenterque nobis exoptatas altissimas resolutiones in tempore impertiendas declarare dignatur. Candide etenim fateri necessitamur, Augustissime Domine! nobis, tristem praeteritorum memoriam revolventibus , dum gravissimis jurium nostrorum fundamentalium vulneribus adpromissam suo tempore medelam tempore utplurimum caruisse cernimus, haud vanam exoriri sollicitudinem, ne haec ipsa justissima nostra desideria , ex intimis hausta praecordiis, suoque modo, legalibus quippe e comitiis Majestati vestrae proposita, eadem perpetuae oblivionis sorte obruantur. Quare Majestatem vestram iterum iterumque demisse oratam obtestatamque esse volumus, ut edendis quoad praetermissa etiam quo ocius benignis resolutionibus, quas fideli populo denegare, nec sanctissima regii muneris, nec pia paterni cordis officia admittunt, suspensos animos nostros tranquillare, imprimis autem eorum, quae provocando ad aliam demissam informationem nostram e consessu trinationali die 8-a Junii celebrato homagiali cultu Majestati vestrae substratam paternae regiaeque ejusdem altcfatae attentioni iterato commendare sustinueramus, peculiarem clementer lationem •habere dignetur. Dolemus porro, Augustissime Princeps! in confirmatione statuum praesidentis per Majestatem vestram instituta, pluralitatis votorum nostrorum non eam fuisse habitam rationem, quam jus elertionis quoad munera cardinalia statibus et ordinibus, v i pactorum fundamentalium sub- sequutarumque legum et adulationum regiarum, competens, alia item in prae memorata demissa nostra repraesentatione contenta rationum momenta, ac Jiis superstructa legalia justissimaque desideria, in praesenti cumprimis rerum patriarum situ, nostra quidem convictione, promeruissent. Atque hoc eo gravius, prorsusque insperatum nobis accidit, imo sinistro quasi omine laetis comitiorum auguriis intercessit, quod post diuturnam jurium patriae fundamentalium, nulla nostra culpa interveniente, suspensionem, hac prima, quae se iis exercendis offerre videbatur, occasione, nostris per potiora suffragia pronunciatis desideriis, illorum consilia praevaluisse experiamur, qui munera sua in obversum praead- ductarum legum et respective art. 20. anni 1791. consecuti, totidem convulsae legum sanctimoniae in se ipsis referunt monumenta. Erigit tamen in spem novam animos nostros ea, qua erga altissimam Majestatis vestrae sacratissimae personam, legalesque ac paternas ejusdem intentiones ferimur, illi ni itat a fiducia, ad quam denuo provocantes, intenso per frustrata desideria ardore demissas nostras in priori humillima repraesentatione fusius adductas super eo preces „ut Majestas vestra sacratissima in confirmationibus ad oflicia electioni statuum et ordinum relicta benigne impertiendis, non modo competentiae receptarum religionum ac nationum, verum praeprimis pluralitatis votorum nostrorum rationem habere dignetur“ iterare sustinemus, Majestatem vestram sacratissimam firmiter de eo persvasanv esse cupientes, quod nos ipsi, uti hactenus, ita et in posterum in conferendis suffragiis nostris, merita et qualitates individuorum Majestati vestrae sacratissimae praesentandorum probe perpensuri erimus; id quod fideliter praestare, nostri, rerumque nostrarum quam maxime interest.
