Rotarides Mihály - Székessy Vilmos (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 36. (Budapest 1943)

Balogh, J.: Systematische Studien über siebenbürgische Moosmilben

Niphocepheus nivalis (SCHWEIZER) 1922. Syn: Cepheus nivalis SCHWEIZER 1922. (Verh. nalurf. Ges. Base*, Vol. 33, 1922, p. 61, Tab. III, fig. 27 a—g.) Corpus 910—950 u longum, 605—610 p. latum. Color nigrofuscus. Propodosoma: Lamellae exteriora versus oblique elevatae, antc­riora versus convergentes, ad tectopedia I. translamella brevissima coniunctae. Cuspides latae, fere parallelae, rostrum multo superantes. Setae lamellares ad apicem cuspidum locatae, interiora versus dire­ctae. Rostrum fere truncatum, in medio tarnen angulo parvo ornatum. Setae rostrales longae. ad angulum externum rosi ri locatae. Setas •.nterlamellares conspicere non potui. Pseudostigmata sat longe cylindrica, paullo ad latéra versus directa; Organa pseudostigmatica breviter fusiformia, barbatula. Scutum dorsale propodosomatos, lamellae (exceptis apicibus). pseudostigmata. et tectopedia irregulari­ter rugosa. Pedes 3-unguiculati, unguibus sat longis. Femora ad basim gra­cilia, deinde subito dilatata. fere clavata, obtuse granulosa, infra crista chitinea, irregular iter rugosa instrueta. Tibiae et tarsi supra crisca chitinea, parum expressa ornati. Hysterosonia: Scutum dorsale subrotundatum. vix longius, quam latum, sat late marginatum. Margo anticus ad humeros laminula sublibrata, bene expressa ornatus. Pars medialis scuti dorsalis rugis longitudinalibus valde elevatis et foveolis pallidioribus inter rugis dispositis ornata. Setae marginales posteriores hysterosomatos brevissi­mae, vix conspicuae. Scutum ventrale irregulariter rugosum. Laminae genitales et laminae anales magnae, inter se spatio angusto tantum separatae. Lamina analis evidenter longior, quam lamina genitalis. Diese sehr interessante Moosmilbenart wurde auf dem Teleki­Gipfel unter Steinen gesammelt. Die Exemplare sind meistens stark verschmutzt und mit Sekret bedeckt, so daß eine Reinigung mit Miilchsäure oder Kalilauge nötig ist. Niphocepheus nivalis (SCHWEI­ZER) scheint eine ausschließlich subiapidicole Art zu sein, da ich sie niemals in Moos oder Sphagnum finden konnte. Der ungarische Fundort liegt so, wie der aus der Schweiz über 2000 m hoch; an niedrigeren Stellen konnte ich die Art noch nicht finden, weshalb sie also eine echte alpine Art zu sein scheint.

Next

/
Thumbnails
Contents