Pongrácz Sándor (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 31. (Budapest 1938)

Kőfaragó-Gyelnik, V.: Revisio typorum ab auctoribus variis descriptorum III.

sectionis Endocoeruleae GYEL, — Similis omnino Parmeliae sub­congruenii MÜLL. ARG. in Flora 1889. p. 64 et GYEL. in Annal. Mus. Nat. Hung. XXIX. 1935 pars bot. p. 48 (No. 98). Nomenklatur. Parmelia distincta NYL. 1. c. ist eine gute Art. Formen sind: f. subcongruens (Parmelia subcongruens MÜLL. ARG. 1. c.; GYEL. i. c.) GYELNIK. n. comb. — Forma typica. f. Bouly de Lesdaini (Parmelia Bouly de Lesdaini GYEL. in Fedde, Reppert. XXIX. 1931. p. 281; GYEL. in Annal. Mus. Nat. Hung. XXIX. 1935 pars bot. p. 21; Parmelia subcongruens var. Bouly de Lesdaini GYEL. 1. c.) GYELNIK n. comb. 162. Parmelia ecoronata NYL. in Bull. Soc. Linn. Norm. ser. 2. vol. VII. 1873. p. 164. Der Typus liegt im herb. Nyl. (No. 34998). Der Original Wortlaut der Etikette lautet: „31. Parmelia ecoronata NYL. 34998. Ins. An­daman. (CaCl) =. S. KURZ. 1867". Thallus typice foliaceus, esorediosus, exisidiosus, iteratim dicho­tome laciniatus, laciniis sinuato-lacinulatis, 1—1'5 mm latis, sat longis, laciniis lacinulisque conniventibus, substrato subadpressis, contiguis vel subimbricatis, lobis adventivis praesentibus, lobis primariis mi­noribus simillibus, paucis, sparsis vel plus minusve imbricatis, su­perne pallide viridis, levis, subopacus, subtus pallidus albidusve, rhizinosus, rhizinis fuscis usque ad nigrescentem, tenuibus. Apothecia superficialia, lecanorina, sessilia, usque ad 2 mm magna, margini­bus thallinis thallo concoloribus, sat angustis, partim lobulato­crenatis, partim subintegris vel integris, discis badiis, levibus, eprui­nosis, convexis, concavis vel planiusculis. Medulla alba, C —, KC + rubescens, K + primum nulla deinque flavescens demum flava. Corticola. Liehen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Thallus su­perne praesertim in apieibus loborum seniorum subreticulatim albo­signatus ut in Parmelia saxatili (L.) E. FR. — Subsimilis Parmeliae circumnodatae NYL. sed margo thalli non nigro-rhizinosus et thal­lus superne subreticulatim albo-signatus. — Subsimilis etiam Par­meliae samoënsi A. ZAHLBR. sed thallus subtus pallidus, etc. 163. Parmelia farinosa VAIN., Etud. Lieh. Brésil. Ii 1S90. p. 62. Der Typus liegt im herb. Vain. (No. 2759). Der Originaiwortlaut der Etikette lautet (die Originaletikette habe ich nicht gesehen): „551. Lieh. Brasiliens. Exsicc. 551. Parmelia farinosa VAIN. Brasilia. Minas Geraes Sitio. 1885. EDW. VAINIO. 2759 in Herb. VAINIO". Thallus typice foliaceus, exisidiosus, lobatus, lobis primariis ca* (1—) 2-—3 mm latis, subrotundatis, contiguis vel subimbricatis,

Next

/
Thumbnails
Contents