Pongrácz Sándor (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 31. (Budapest 1938)
Kőfaragó-Gyelnik, V.: Revisio typorum ab auctoribus variis descriptorum III.
sectionis Endocoeruleae GYEL, — Similis omnino Parmeliae subcongruenii MÜLL. ARG. in Flora 1889. p. 64 et GYEL. in Annal. Mus. Nat. Hung. XXIX. 1935 pars bot. p. 48 (No. 98). Nomenklatur. Parmelia distincta NYL. 1. c. ist eine gute Art. Formen sind: f. subcongruens (Parmelia subcongruens MÜLL. ARG. 1. c.; GYEL. i. c.) GYELNIK. n. comb. — Forma typica. f. Bouly de Lesdaini (Parmelia Bouly de Lesdaini GYEL. in Fedde, Reppert. XXIX. 1931. p. 281; GYEL. in Annal. Mus. Nat. Hung. XXIX. 1935 pars bot. p. 21; Parmelia subcongruens var. Bouly de Lesdaini GYEL. 1. c.) GYELNIK n. comb. 162. Parmelia ecoronata NYL. in Bull. Soc. Linn. Norm. ser. 2. vol. VII. 1873. p. 164. Der Typus liegt im herb. Nyl. (No. 34998). Der Original Wortlaut der Etikette lautet: „31. Parmelia ecoronata NYL. 34998. Ins. Andaman. (CaCl) =. S. KURZ. 1867". Thallus typice foliaceus, esorediosus, exisidiosus, iteratim dichotome laciniatus, laciniis sinuato-lacinulatis, 1—1'5 mm latis, sat longis, laciniis lacinulisque conniventibus, substrato subadpressis, contiguis vel subimbricatis, lobis adventivis praesentibus, lobis primariis minoribus simillibus, paucis, sparsis vel plus minusve imbricatis, superne pallide viridis, levis, subopacus, subtus pallidus albidusve, rhizinosus, rhizinis fuscis usque ad nigrescentem, tenuibus. Apothecia superficialia, lecanorina, sessilia, usque ad 2 mm magna, marginibus thallinis thallo concoloribus, sat angustis, partim lobulatocrenatis, partim subintegris vel integris, discis badiis, levibus, epruinosis, convexis, concavis vel planiusculis. Medulla alba, C —, KC + rubescens, K + primum nulla deinque flavescens demum flava. Corticola. Liehen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Thallus superne praesertim in apieibus loborum seniorum subreticulatim albosignatus ut in Parmelia saxatili (L.) E. FR. — Subsimilis Parmeliae circumnodatae NYL. sed margo thalli non nigro-rhizinosus et thallus superne subreticulatim albo-signatus. — Subsimilis etiam Parmeliae samoënsi A. ZAHLBR. sed thallus subtus pallidus, etc. 163. Parmelia farinosa VAIN., Etud. Lieh. Brésil. Ii 1S90. p. 62. Der Typus liegt im herb. Vain. (No. 2759). Der Originaiwortlaut der Etikette lautet (die Originaletikette habe ich nicht gesehen): „551. Lieh. Brasiliens. Exsicc. 551. Parmelia farinosa VAIN. Brasilia. Minas Geraes Sitio. 1885. EDW. VAINIO. 2759 in Herb. VAINIO". Thallus typice foliaceus, exisidiosus, lobatus, lobis primariis ca* (1—) 2-—3 mm latis, subrotundatis, contiguis vel subimbricatis,