Pongrácz Sándor (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 31. (Budapest 1938)
Kőfaragó-Gyelnik, V.: Revisio typorum ab auctoribus variis descriptorum III.
lobis adventivis deficientibus, superne conspersa viridis vel (versus centrum) fuscescenti-viridis, subrugosus, glaber, subopacus, sorediosus, sorediis maculiformibus, granuloso-pulverulentis, flavescentibus, ca. 1—1'5 mm magnis, subtus fuscus, rhizinosus, Sterilis. Medulla alba, C —, K -J- citrina dein rubescens, KC + rubescens. Liehen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Similis omnino Parmeliae soredianti NYL. f. ulcerosae (A. ZAHLBR.) GYEL. Nomenklatur. Parmelia soredians NYL. f. farinosa (VAIN.) GYELNIK n. comb. Syn. Parmelia farinosa VAIN. 1. c; Parmelia ulcerosa A. ZAHLBR. in Annal. Mycol. XXIX. 1931. p. 84; GYEL. in. Annal. Mus. Nat. Hung. XXIX. 1935. pars bot. p. 50; Parmelia soredians f. ulcerosa GYEL. 1. c. p. 51. 164. Parmelia flavidoglauca VAIN. Etud. Lieh. Brésil. I. 1890. p. 65. Der Typus liegt im herb. Vain. (No. 2761). Der Originalwortlaut der Etikette des zugesandten Fragmentes lautet: „1301. Parm. flavidoglauca VAIN. Lieh. Brasiliens, exsicc. Minas Gereës, Carassa, 1885. E. VAINIO. 2761. in. LIerb. VAINIO." Thallus typice foliaceus, esorediosus, exisidiosus, lobatus, lobis subrotundatis, 1'5 —3 mm latis, sat ramosis, contiguis vel nonnunquam subimbricatis, lobis adventivis deficientibus, superne luteolostramineus, subopacus, versus periphaeriam nitidiusculus, sat levis, versus centrum minus transversim rimosus, epruinosus, subtus rhizinosus, pallidescens, in zona marginali angusta (ca. 1—2 mm lata) olivaeeoviridis. Apothecia numerosa, superficialia, sessilia, parmelioidea, usque ad 2'5 mm magna, marginibus thallinis thallo concoloribus, sat crassis, integris vel suberenatis, discis rufescenti-badiis, levibus, epruinosis, planiusculis vel coneaviusculis. Medulla lutea, C -j- aurantiaco-rubescens, KC + aurantiaco-rubescens, K + lutescens. Liehen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Die Farbe der Unterseite scheint bei dieser Art ziemlich schwankend zu sein. Unter gewissen, ökologischen Umständen kann die Unterseite fast ganz dunkelbraun sein. Nomenclatura. Est synonyma Parmeliae leucochlorae TUCK. 165. Parmelia Gerlachei A. ZAHLBR. Cat. Lieh. Univ. VI. 1930. p. 137. Siehe unter Parmelia antaretica VAIN. (NO. 153 dieser Abhandlung). 166. Parmelia himalayensis NYL. in Flora 1885. p. 605. Der Typus liegt im herb. Nyl. (No. 35729). Der Originalwortlaut der Etikette lautet: „35729. CaCl +. Parmelia Himalayensis