KOZÁKY ISTVÁN: A HALÁLTÁNCOK TÖRTÉNETE I. / Bibliotheca Humanitatis Historica - A Magyar Nemzeti Múzeum művelődéstörténeti kiadványai 1. (Budapest, 1936)

DRITTER TEIL. Entwicklung der Todes-Tanz- und Toten-Tanz-Motive in der lehrhaften Dichtung des Mittel-alters und in den Urtypen der Todes- und Toten-Legenden - ZWEITER ABSCHNITT. Grundformen der Todes- und Toten-Legenden

323­Maria goitz moider wunnenclich : „Hilp magit, sente maria ! Vr kynt moesse vns gebannediden, Dat vns geyn düuel en moege schaden ! 95 Dat moechte ir vns wale begnaden." Der ander herre de sprach, Do hee desen gruwel sach : „Hilff heyland, sente queryn ! Behudde mir myn lyff ind myne synne, 100 Vort alle myne lede, Dat ir wale hait mede 1" Der dirde herre de ryeff : (Id was eme ymme hertzen dyeff !) „Hilfet vns deser gruwel vernoe, 105 Ich en quam nye in so groise noit, Sal ich nu vmber steruen doit !" Der kneycht rieff an sent oiswalt, De der drume hait gewalt; Waf syn droum seulde duden, 110 De eme vur quam von doden luden ? Also balde hee dat wort gesprach, Grois wunder hee da sach. Hee ryeff : „Schuwet ir heren wunder grois I „Dry doden nackt ind blois !" 115 Die heren sagen benyewen sich Dry doden bermenclich : Ire armen, schenckel ind hende, Gebirden as swarze brende ; Ire lycham was engstelichen gedain ; 120 Da ire ougen ind oren soulden stain, Da begunten slangén vff zo gain ; Dat ire buych soulde syn, Dat waren fynsteren der fenyn ; Der dyere menche da ynne saissen, 125 Ind dat lycham aissen, Edissen, slangén, ind craden, Darzo mencher kune maden. Alda begunten die herre zo karmen, Dat id moichte eynen erbarmen. 130 Der eyne herre ryeff: (Id was eme ymme hertzen dyeff 1) „Auwe 1 wasen vun mir me ! So wie hirlich id mit mir ste ; Sali ich alsus syn gedain, 135 Wes soll ich dan umber bestain ?" Der ander herre de ryeff : (Van angste der sweys oit yn lieff !) „A mich ! wie schone ich nur sy ! Moecht ich bis vngevals weysen vry!" 140 Der dirde here begunte zo karmen, Dat id got moichte erbarmen : „Och ! wat soulde mir ye moit erkrygen Synt ich alsus bisterlichen sal lygen ? Wie mach ich vmber vro gesyn, 145 Synt alsulchen boese fenyn Sal mich alsus essen ? Wie mach mich des vmber vergessen ? So is dat wunder rechte grois, Dat ich nye en vorte den doit 1" 150 Der eyne van den doden heyden sprach, So wie vngeue dat hee da lach : „Wir waren dry herren, as ir syt ; „Ayn syn wir nu der hirschaff quyt. „Dat wir syn, dat moist ir werden, 155 „Want ir moist werden zo der erden. „Hait ir dan wale gedain ; „So moicht irs gueden loyn intfain ! „Myn geselle, de by mir lief, „(Ich sagen wair ind leygen nyet 1) 160 „Der was eyn hertzoge „Mit menchme stoultzem mage. „Ouch was ich eyn marckgreue, „Ayn is hee mir nu sus vngelych ! „Ouch was der ander eyn greue ryche, 165 „Want ir hyelten groisse stait. „Dat en hait vns allen nyet gebait ! „Want wir moisten steruen, „Ind laissen gnaden eruen, „Die vns wenich guetz na haent gedain ; 170 „Des wir hatten cleynen wain. „Der doit nyeman en hait gespart, „Hee stech weych off hart, „Hee mois sich eme laissen wysen, „Vp dar hee eme durffe wisen, 175 „Dat is eme ryn hart vrdeyl 1 „Hee wurcht alle sunder seill, „Keyser, koenynck, kardenaill, „Priester, buschaff, alle zo male, „Beyde arm ind rych, 180 „Die synt eme alle gelych! (Standesreihe) „Wat ir schätz hie moicht erweruen, „De blyuet hie, ir moist steruen ! „So wie lyeff ir vren vrunden syt; „Nochtant so were sy vrre gerne quytl (Everyman) 185 „Sy en mögen nyet also lange beyden, „Dat die sele van dem lycham gescheyde. „Sy en breichten vch vnder die erde. „So wat raitz dan der seien gewerde, „Wat sy dan haent van gewande leyder, 190 „Dat werdent dan ire doit cleider ! „Ich begynnen dat beste zo sagen : „Ich en mach vch allit nyet sagen, „Wat wir dry pyne leden. (Jenseitsbericht) „Ich syen wale, ir willt ryden 1" 195 Die leyuende spraichen zo den doden, So wie leyde yn was zo moide : „Requiem verleue vch der guede got gerne 1 Want dat en steyt vch nyet zo vntberren. Dat ewege licht moisse vch schynen, 200 Ind helpe vch vss der pynen !" Da mede gyenck id up den dach, Dat yecklicher wale gesach, Wa hene dat hee woulde, Off wa hene dat hee soulde. 205 Da man vss dem walde reit, Da reden sy oun eyne heyde breit. „0 o 1" sprag der dryer herre eyn, „Kan vnser nu geraden geyn, Wie uns got soele gheuen 210 Dat rych, syn ewige leyuen ?" Der ander herre doy sprach : „Ich raden off ich mach ; Wir willen doin vnse testament In vnsme lyue leyuen, 215 Ind brechen vnse bürge aue. Van paffen ind van nunnen Willen wir machen samennungen, Dat sy got bidden ynneclichen Vur vns vmb dat hemelryche. 220 Wat seulden wir heren gemoit ? Seulden wir ewelichen syn verdoempt ?" Der dirde herre die reit : „Wir laissen beyde bürge ind steyde Mit vnsme schätz cloister weruen, 225 Ind mit alle vnsen anden renten

Next

/
Thumbnails
Contents