Szent Benedek-rendi katolikus gimnázium, Nagyszombat, 1888
34 gariae primordia suae generationis, et fortia quaeque facta sua ex falsis fabidis rusticorum, vél a garulo cantu joculatorum quasi somniando audiret, valde indecorum et satis indecens esset szerkezet helytelen, inkább így: nam indecorum et satis indecens est nobilissimam gentem Hungáriáé etc. acc. cum infinitivo. Felix igitur Hungária, cui sunt dona data varia, omnibus enim horis gaudeat de munere sui literatoris. Gaudeo rendesen abi.-szál köttetik öszsze, csak kivételesen de praepositióval. De Bursa te gaudere certe scio. Cic. Különben értelmetlen az egész hely. De quibus regibus sit laus et honor regi aeterno et sanctae Mariae matri ejus a classicusoknál ismeretlen s csak egyházi nyelven ismeretes kifejezés. — S. Polycarpus: Quapropter de omnibus laudo te, benedico te . . . (Eccles. Smyrn. Epist. de mart. S. Polycarpi n. 14.) I. Scythia igitur maxima terra est, quae Dentumoger dicitur versus orientem. Versus helyhatározó szó rendesen a név után áll,1) itt a szó előtt. Anonymus mindenütt a szó elé teszi. így tesz Kézay is. I. Extenditur enim versus orientem. L. II. c. 1 quae tendebat versus Rhenum. Ubi ultra modum abundanter inveniuntur Zobolini. Kéz. II, 1 Erat enim venereus ultra modum. Ubi idtra modum abundanter inveniuntur Zobolini; ita, quod non solum nobiles et ignobiles vestiuntur inde, ita quod helytelen, helyette mindig az ut consecutivum használtatik; s e miatt helytelen a vestiuntur s decorant igék indicativusa coniunctivus helyett. — Hartuicus II. Et in tantum fervore sancti spiritus exardescente per ') Versus praep. használatát lásd Kühner Ausführl. Gramm, der Lat. Sprache II. B. 391. 1. „Versus, selten — umwärts, gegen hin is ursprünglich das Participium Pf. Pass, von verto, dann aber auch Adverb, geworden und steht daher mit nur sehr wenigen Ausnahmen in Verbindnng mit den Praepositionen ad oder in c. aco. oder (aber selten) ab c. abl., die dem Substantive vorangehen, während versus selbst nachfolgt; . . . C. Fam. 3. 8, 10. Tarso Amanum versus profecti sumus. Sali. Jug. 19, 3, Aegyptum versus .... Vor dem Substantive nur in der versificirten Insor. Grut. 690, 5 (Burm. Anth. L. 4, 230. Meyer 1333) illic, unde Tagus et nobile flumen Hiberus versus ortus versum ocoasus fluit alter et alter.“ Neue Formlehre H. S. 702. f. — Iwan Müller Handbuch der kiáss. Alterthums-IVissenschait I. 292: „Versus, in vulgärer Form versum kommt erst in klassischer Zeit als Präp. vor (vielmehr als Postposition, denn es wird immer nachgestellt, z. B. Romam versus), vor dem Subst. erstmals im 6. Hisp. 21, 3 reliquos versum oppidum iussit deduci, auch auf Inschriften, offenbar in vulgärer Stellung.1*