Mitteilungen des Österreichischen Staatsarchivs 3. (1950) – Leo Santifaller Festschrift
BENNA, Anna Hedwig: Herzog Albrecht V. von Österreich und die Wahl des Leonhard Layminger zum Bischof von Passau
Herzog Albrecht V. und die Wahl des Leonhard Layminger 41 beteiligt war1). Die Supplik Herzog Albrechts blieb wirkungslos; der Papst pro vidierte nichtsdestoweniger Leonhard Layminger und forderte Albrecht V. auf sich mit der Provision Laymingers zufrieden b Abschrift: Wien, Cod. Pal. 3489 (von der Hand des Magisters Dietrich von Hamelburg), Fol. 56r—591' und Allgemeine TJrkundenreihe 1425 (Haus-, Hof- und Staatsarchiv), Teildruck Hansiz, a. a. O., S. 514—516: Vgl. Chmel, a. a, O., S. 318, Anm. 1; Lichnovsky, a. a. O., S. 313, Anm. 32; Srbik, a. a. O., S. 33. . . . Hoc primo petit propter salutem animarum sue et suorum subditorum et propter debitum regimen cleri quod videt princeps hoc tempore summe necessarium fore propter Hussitas in Bohemia Austrie imminenta, qui ad colocandum errores sue perfidie et ad excusandum crudelissimam cleri oppressionem atque ad alliciendum alios in partem sue nequicie plerumque apud lay calem populum allegant aliquorum de clero de ordinacione libertatem peccandi et peccatorum impunitatem provenientem ex superbiorum remisso regimine, quorum ora obstruerentur, cum ecclesie daretur pastor ydoneus, qui vellet et sciret subditis suis exemplo et verbo providere contra errores haereticorum in Bohemia, qui multis de populo valde favorabilis videntur eo, quod sunt contra bona et possessiones clericorum. Populus autem videns sibi datum talem pastorem bene meritum facilius placaretur, qui tamen valde infestus factus est clero propter mala in Bohemia, que dicunt ortum a clero habuisse, occasione quorum malorum ipse populus multa sustinuit et sustinet gravamina in bellis et gwerris et contribucionibus et stewris. Et si alius daretur pastor contra voluntatem principis, et suorum omnino timendum est, quod tantutn augmentaretur odium populi, quod foret in periculum cleri et nimium gravamen .... Tercio propter pacem et unionem ab antiquo habitam inter ecclesiam Pataviensem et ducatum Austrie, que cum preservatur, potest ecclesiam proficere et cum dissolvitur, destruitur, ut docuit experienda in proxima vacacione ante hanc, quum aws domini nostri ducis nunc regentis dissenciebat cum quodam de ducali genere auctoritate apostolica promoto, tunc enim incepit destrui et indebitari. Ista autem pax dissolvitur per promocionem extranei, quia ecclesia habet castra, que confinant cum territoriis aliorum dominorum et ideo si ad eam promocionem extraneus, qualis esset, pretensus electus haberet princeps et tota patria timere, ne forte huiusmodi promotus cum dictis castris adhereret aliquo alteri principi vicino in magnum gravamen dominii Austrie. Propter quod in talis extranei promocionem non possit consentire, quia nollet augere periculum terrarum suarum in presenti earum gravi statu. . . . Attendatur circa hoc, quod ecclesia Pataviensis pociora sua bona meliores et cerciores fructus et redditus habet ut predictum est, infra metas dominorum domini nostri ducis et sub eius protectione, quam nullus promotus potest adipisci aut adepta retinere sine principis nostri adiutorio et favore. Attendatur edam, quod princeps est et sui progenitores ab antiquissimo tempore fuerunt imperali auctoritate advocati defensores et protectores ecclesie Pataviensis. Propter quod Romani pontifices ab antiquissimo tempore convenerunt dare in pastorem dicte ecclesie viros ydoneos, quos ipsi duci Austrie racionabiliter petiverunt. Et si iste pretensus electus, qui eandem advocaciam a domino Austrie alienare predendit et duci Bauurie assignare promisit ad ipsam ecclesiam promoveretur, tunc dominus noster dux hoc non possit pati et si orirentur discordie gwerre huiusmodi inter dominos Austrie et Bauarie duces, quibus malis valde necessarium est hoc tempore obviare. . . . Attendatur iterum quod alter pars capituli recessit de Patavia ad Wiennam et ibi residet. . . . Attendatur ulterius quod pro parte Leonhardi Layminger
