Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 11. 1649-1658 (Budapest, 1886)
24. fejezet: 1649-1657 - Törvények és okiratok
Responrli optirne convenire snam celsit.udinem cuin Porta, ut nihil amplius desiderari possit. 11 e r u m interrogavit, an nonaliqua amicitia interveniret cel ra o principi cum Russis, aut odium siquidem attrectant vicinam Poloniam, ut eo modo metuendi sint etiam fortassis principi. Hespondi sic: Nulla est evidens amicitia nisi talis, quam alter alteri naturaliter debet, hoc est, non laesus non laedenti. Metum quod spectat, nullus est. Niliil quippe nocere potest adhuc Eusso principi, ubi in Polonia grassatur, id remotum est. Deinde ultra id nihil subegit, nisi quod olim ad Mosckoviae regnum pertinuit, suos saltem limites recuperavit, alienos nondum transiliit, Cozacos vero misisse legatos, dixi, exoratum clementiam principis, qui etiam cum sat bona spe dimissi sunt. Hinc videtur pax futura esse cum Cozacis et nullum negotium interventurum cum Moschcis, ut qui nos non laeserint, nec fortassis laedere possint. Interrogare perrexit de Polonis, quantum auxilii submiserit cel mu s princeps Polonis. Cui dixi, nihil sane auxilii. A t q u i id aliter nobis dictum est, constatque ex publico rumore dixit. Nihil equidem repetii datum esse auxilii hactenus Polonis. An vero sua celsitudo de auxilio dando sollicitata fuerit, cum iterato ibi legati fuerint, mihi non constare. Hoc vero me optime scire nulla pacta hactenus intercessisse inter Polouiae regnum et Transylvaniae principem. T a n d e m cum laeti animi iudicio dixit, nos e terris longinquis et circum circa nihil aliud videmus et audimus, quam signa amicitiae, nulla autem inimicitiae, quam etiam modo experimur a cel m o Transylvaniae principe. Quibus respondi: Illam esse magnam felicitatem, precans ut deus istam porro ratam liaberet. Salutatio regi dicta. Simulac serenissimam Mattem Vram cel mu s Transylva- semo niae princeps, dominus meus clementissimus omuium procerum "'sueua!' 1 inclvti huius regni consensu, quin cum admirando uuiversae christianitatis regum, principum, rerumque publicarum ap- minecciplausu ad sceptra, coronam soliumque regium. quod felix et pi incipis faustum esse iubeat ille, qui regna et sceptra distribuit, evectam esse et sublimatam intellexerit. nihil iu votis magis habuit, quam tantae felicitati, quam summa virtus meruit, cum reliquis orbis principibus una applaudere. Et sane suae co;lsitudinis haec animi studia, quantumvis in tanta locorum di-
