Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 5. 1601-1607 (Budapest, 1879)

16. fejezet: 1605-1607 - Törvények és irományok

riam domini nostri Jesu Ckristi, ordines regni obtestatus sum immunem me ab lioc officio reliquerent, liceret per me quemcunque maxime vellent eligere; duravit ista contentio integro triduo, et tandem innumerae multitudinis precibus cum gemitu et lachrymis coniunctis, praecipue magnifici domini Pancratii Senniey oratoris publici convictus, manibus illorum elabi non potui, ea spe sane et fiducia ipsi etiam ducti, quo M

tibu

s Y

lis liac re maiorem in modum gratificarentur, quin ego ipse etiam liaud alio iudicio et fiducia fraetus voto illorum cessi, quam ut pusillo hoc tempore maiore cum fructu gratiam M

tum yrarum milii promereri liceret, tali praesertim tempore, cum res istius provinciae maxime periclitabantur. Siquidem ex una parte Gabriel Bathoreus bello eam invadere Turcamque per legatos sollicitare non praetermittebat, c.um interim Transsylvani multis ipsorum malis edocti puerum principem summo taedio aspernentur, Alia vero ex parte Paulus Niary ex civitate Cassoviensi clam similiter pro vexillo et clava, imperii insignibus, Turcas per nuncios sollicitabat, diem illis praefigendo decimum octavum Pebruarii, ad quem supremus vezerius praecipuos ex magnatibus penes insignia principatus ad exequias Bochkaianas Albam Juliam mitteret, eo quidem fine et instituto, ut ad ignominiam M

ti

s suae caes. et gtis yrae Cum Turcica corona Yalentinum Homonnay regis titulo appellarent insignirentque, ac hoc pacto ex Transsylvania partes etiam Ultratibiscanas a sua M

t

e caes. vi et armis abtraherent, gentemque in universum Hungaricam a M

tibus Y

ri

s abs[traherent], quo in consilio propinquiorem etiam Mti^us Y

1-i

s dominum Stepha[num Illyes]hazium participem fuisse intelligo, quod utrum sit verum nec ne, ipsi it rationem reddere. Caeterum, ut relictis ipsis ad me reddam, notuni est ab ineunte aetate me M

tlhu

s Y

1-1

S semper strenuum et illibate fidelem servitorem praestitisse, si exiguo lioc temporis intervallo vires potentiorum ab eisdem separaverant, cum alio quoquam nec fugere nec me vertere licuerit, M

tiliu

s tamen V

ri

s semper addictissimus permansi, homo mancus ac claudus, cum uxore et liberis (sicuti per literas me ipsum testatus fueram) patria