Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 2. 1537—1545 (Bp., 1875)
XII. A BESZTERCZEBÁNYAI ORSZÁGGYŰLÉS.1543. Novemberben.
574 A BESÜTEROZEIÍÁNVAÍ OUSZÁfifíY l'ÍLlíS et catholica Maiestate ac serenissimo Romanorum Rege etc. quam copiose et diligenter in grauissimo illo Christiani orbis eoucilio ab oratoribus illis expositus fuerit Regni Hungarie, status, in quem post varios casus, post graues et diuturnas calamitates et ingentia pro Christiana Republica, pro fide et Religione suscepta pericula, natio Hungarica, olim inter alias non postrema, tandem iramodica vi liostis propinqui deiecta esset, et quam prope adesset extremum eiusdem nacionis excidium, nisi presentane adhiberentur remedia, neque huius solum, sed et circumvicinarum prouinciarum ampla iam pateret ruina, quarum sane tutela ac defensio ad Imperij principes ac status, velut Christiane fidei columina potiora imprimis spectaret; quemadmodum ea tum luculenter ab ipsis oratoribus Hungarie publice in predictis comicijs perorata fuisse recte constat. Nec illud sane praeterit eosdem principes ac status Imperij, cum non multo post Thurcarum Tyrannus magna victoria recens in Hungaria potitus, Budam Regni caput in potestatem accepisset, extemploque jnicia iam nimium manifesta extarent multo ante preuisi excidij, status atque ordin.es Hungarie iterum per literas, cum propter temporis breuitatem legati mitti 11011 possent, ex primo conuentu Nouizoliensi affatim significasse principibus et statibus Imperij, quauto in discrimine res versaretur, et quam mature hostem e visceribus Regni eiici oporteret, nisi paulo post et Hungáriám et vicinas omnes prouiucias illius furorj et libidini deditas vellent, et quam eciam extremis rebus Hungari ad interitum usque parati essent pro patria, pro fide et Religione christiana depugnare, dummodo a principibus christianis ne desererentur ; expositis videlicet lacius et commemoratis eo tunc ijs omnibus, que ad excitandos animos tantorum principum ad iustissimum bellum, in tam iusta causa, pertinere videbantur. Recordantur et illud pariter domini principes ac status jmperij, quo pacto, siue legacionibus et scriptis Hungarorum, siue (quod est verisimilius) propria auitaque virtute sua, et periculi etiam magnitudine, nonnihil forte commoti, ijdem ipsi principes ac status Imperij, pro sua singulari pietate in religionem christianam, decernendum sibi eo tempore cluxerint, de firmo valicloque praesidio, tum pro continua Regni
