Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 2. 1537—1545 (Bp., 1875)

VII. HORVÁT- ÉS TÓTORSZÁGI GYŰLÉSEK.1537-1540.

252 HORVÁT- ÉS TÓTORSZÁGI GYŰLÉSEK. 1537—1540. 262 / tius ac paci incumberent. Quamobrem nos, uti vere christianum principem et dominum illorum, ad salutem tuendam, pericula­que propellenda propensissimum, etiam atque etiam cogitasse, quasnam rationes extiuguendarum istiusmodi discordiarum intestinarum, mutueque simultatis tollende iniremus, ita ut sublatis contentionibus animorumque dissensione, lideles no­stri, non tarn paucorum vi, immoderataque occupandi aliena cupiditate, quam justitia, virtute nimirum suum cuique tri­buente, regerentur, exercendoque ex equo judieio, in ocio, tranquillitateque retinere possent, neque innocentes ullius improbi, violentique hominis potentiam, libidinemque timere posthac haberent, ne per fas nefasque illorum bona eriperen­tur; putasseque, vel ipsorum omnium consilio, id ipsum per Banorum Creationem recte íieri constituique posse. Proinde visum fuisse nobis ad hoc muneris Ludovicum Pewkry eligen­dum, sibique collegam aliquem addendum; et quamvis secum hac de re Grecii non nisi diligenter agi tractarique fecissemus, ut in administranda justicia, quemadmodum equum, rationa­bile et conveniens esset, ipse quoque Juri stare, seque illi sub­mittere teneretur, si quispiam contra eum quovis modo actio­nem haberet, aut habiturus esset; non solum id arroganter impudenterque recusavérit, verum etiam talia tantaque, preter omnem causam, petierit, et nisi ejus injustis petitionibus acquiesceremus, sibique in liiis satisfaceremus, et secum con­cluderemus, rebus suis aliter provisurus esset, non veritus etiam pro sua audacia temeritateque multa istiusmodi contu­meliosa et minatoria verba superaddere, que maiam mentem suam ad delicienduin rursum a nobis et concitandum res novas, tumultumque in regno isto nostro facile demonstrarunt; quapropter pro intercipiendis malis et periculis, que ex illius audacissimi hominis cogitatibus facile istis regnis nostris, nostrisque fidelibus subditis et nobis eventura prospiciebamus, necessario nos adductos fuisse, ut illum capiendum et in cu­stodia retinendum putaremus, idque, non minus pro commodo et quiete subditorum istormn nostrorum, quam quod in memo­riam revocaveramus omnia ea, que antea et multoties quidem, tarn contra nos, quam fideles subditos nostros violenter, con­tumaciter, seditiose, cum maximis, et intolerabilibus innocen-

Next

/
Thumbnails
Contents