Nagy Imre: Sopron vármegye története. Oklevéltár első kötet 1156-1411 (Sopron, 1889)
nostris emulis personaliter aggrediendo, diuciusque in area ipsius certaminis cum pretaxata fideli nostra comitiva adversus eosdem paganos ferventer bellando, alternataque vicissitudine bellica certamina committendo et non modicam falleratam ipsorum turcorum cohortem armorum acumine in necis exterminium concuciendo et stragem grandem inter ipsos immanes paganos et sismaticos eorum sequaces perpetrando, tandemque nobis fortuna adversante et perversa facie nostro exercitui sinistre arridente hostili ipsorum turcorum terribili impetu et insultu eorum prevalescente viribusque pro dolor! nostri exercitus, permittente occulto dei iudicio, a quo est omnis potestas, sub cuius imperio reges régnant, et principes dominantur, ipse quidem est exercituum dominus, acies instruens, roborans, animos docens, manus ad prelium et iustificaciones suas potenti virtute mirificans, quos vult subiicere, subücit et quibus vult victoriam, impertitur, fere demolitis et oppressis, ac prefatis fidelibus nostris sequacibus, presertim pluribus eorumdem filiorum magistri Johannis de Kanisa fidelium prelati et baronum nostrorum complicibus et nobilibus viris ac proximis et consanguineis in prima, secunda et tercia generacionis lineis eisdem annexis et attinentibus, et plerisque militibus eorumdem antefatis sub ipsorum trinis vexillis totis nisibus pro nostro et tocius regni nostri commodo, imo venus pro republka diligenter dimicantibus, tandemque per ipsorum turcorum seviciam elisis et devictis ac interemtis, ex quibus fere nemo vivens supermansit, invitis nutibus versus dictas partes nostras transalpinas terga vertendo, retroflexos gressus cum eisdem domino Johanne archiepiscopo et Stephano fratre suo ac aliis paucis fidelibus nostris, urgente adversitate facere coacti fuimus et compulsi, et denuo cum eisdem nostris fidelibus, domino Johanne archiepiscopo et Stephano de dicta Kanisa nostro lateri pro tuicione nostre persone fideliter ac ferventer, iugiterque adherentibus, per Danubii et pelagi flumina in galeis remigando ad civitatem Constantinopolitanam perveniendo, ibidem christicolas degentes, et per ipsos turcos obsessos et oppressos, virtute dei confortando et in nomine domini prefulciendo ac ab eadem civitate 35*
