Nagy Imre: Sopron vármegye története. Oklevéltár első kötet 1156-1411 (Sopron, 1889)

Constantinopolitana per ipsius freti amnes, in prefatis galeis eminus proficiscendo, extremo deo duce, ad climata regnorum nostrorum Dalmacie et Croacie predictorum ingrediendo, memorati dominus Johannes archiepiscopus et Stephanus fidèles nostri dilecti pre ceteris nostris subditis gentibus ipsorum armigeris et consangvineis necis voragine, ut prefertur, in nostris, et regni nostri premissis expedicionibus penitus consumtis et absorptis ac thesauris et cunctis bonis ipsorum ingentis precii et valons, tunc ibidem in pretaxata regni nostri expedicione, pro opitulamine et décore nostris ailatis et secum existentibus prorsus deperditis et alienatis, nos et nostra obsequia inchoata et regni nostri agenda fideliter et finaliter virtuose consummando et exponendo, deserere nullatenus voluerunt, se ipsos, uti inter fidèles fideliores, ac ipsorum propria, et dictorum nobilium virorum complicum et consangvineorum suorum capita et cuncta bona, pro nostre regalis persone et regni nostri virtuosa tuicione et immensa utilitate regni nostri casibus fortune, calamitati et periculis fideliter et ferventer submittendo et exponendo, universis, pro quibus et aliis ineffabilibus obsequiis et complacenciis eadem et illas nove nostre donacionis titulo, nec non possessiones Barathy in Jauriensi, Barbach, Sárkány, Kisfalu in predicto Soproniensi, Ghelsw, Iharus, Bekchenheyl et Egerzegh in Zaladiensi comitatibus, cum villis prediis et ceteris sessionibus ac pertinenciis quibuslibet, ad easdem possessiones spectantibus, pro aliis consimilibus et coequalibus nobisque placibilioribus et utilioribus possessionibus eorumdem domini Johannis archiepiscopi et fratrum suorum concambiali titulo, mediantibus aliis literis nostris superinde confectis dederimus, perpetuo donaverimus, contulerimus, tradiderimus et assignaverimus pleno iure. Que quidem castra et eorum pertinencie, nec non possessiones et ville prenominate a diebus antiquis et ab eo tempore citra, in cuius contrarium memória hominum non existit apud manus predecessorum nostrorum felicium reminiscenciarum regum Hungarie iusto iuris titulo semper pacifice habita et tente fuerunt, et consequenter eadem et eedem cum suis pertinenciis similiter ad manus nostras regias de-