Visegrád 1335 (Budapest, 2009)
The Congress of Visegrád by György Rácz
S?" Polish Kongres Wyszehradzki w Wyszehradzie byla przede wszystkim przymierzem gospodarczym. Stwierdzenie to opiera sif na znajomosci zarz^dzenia wydanego przez króla Karola Roberta 6 stycznia 1336 roku w Wyszehradzie, letore szczególowo regulowalo drogi handlowe i taryíy čelne pomifdzy Wfgrami a Czechami (zob. dokument z 6 stycznia 1336 roku). Jak wynika z tresci dokumentu, królowie Karol Robert i Jan rozwažyli szczególowo t$ sprawf. Može- my dodac, že z pewnošci^ doszlo do tego w listopadzie w Wyszehradzie. Jednoznacznie chcieli pominúc prawo skladu Wiednia tak, aby handel pomifdzy Niemcami a Wfgra- mi byl kierowany prez Brno. W pracy nad tym porozumieniem handlowym možná doszukiwac sif inicjatywy miast položonych na terenie dzisiejszej Slowacji. Spotkanie wyszehradzkie mialo istotnie wažny wymiar gospodarezy, ale nie možná rozci^gn^c go na caly kongres, poniewaž nie bylo to kluczowym aspektem tego spotkania. Niestety, w niniejszej pracy nie mamy možliwošci doglfbnego przyjrzenia sif nastfp- stwom kongresu. Porozumienie zawarte z Zákonem Krzyžackim stanowilo w póžniej- szym czasie wažny punkt odniesienia i stalo sif podstaw^ trwalego porozumienia pokojowego. Przyjfcie wyroku ogloszonego w sprawie Pomorza udowodnilo, že zainteresowane strony s^ gotowe uznač przyjfte normy rozwi^zywania konfliktów mifdzynarodowych na drodze pertraktacji dyplomatycznych. Pomimo mniejszych lub wifkszych zatargów sojusz pomifdzy tými trzema krajami srodkowoeuropejski- mi przetrwal przez pól wieku i dal wszystkim trzem stronom woln^ rfkf w realizacji rožných zadaň polityki zagranieznej (balkanskich, wschodnich, niemieckich i wloskich). W póžniejszym czasie Wyszehrad odgrywal wažn^ rolf z punktu widzenia pielfgno- wania i odnawiania przymierza pomifdzy jego uezestnikami. 1 maja 1338 roku Karol Robert Andegaweňski wraz z kandydatem do trónu czeskiego Karolem, margrabiq morawskim odnowil, równiež w Wyszehradzie, porozumienie z 1335 roku. Margrabia obiecat, že poprze roszczenia króla wfgierskiego do trónu polskiego, natomiast wfgier- ski wladca zrezygnowal ze wszystkich pretensji do Sl^ska, w przypadku gdy on lub jego synowie zdobfd^ trón polski. W rok póžniej, w 1339 roku, Kazimierz Wielki wraz z delegacj^ przedstawicieli polskiego možnowladztwa ponownie udal sif do Wyszehradu z zamiarem przekazania sukcesji do trónu polskiego synowi swojej siostry, Ludwikowi. 64
