Visegrád 1335 (Budapest, 2009)
The Congress of Visegrád by György Rácz
Kongres Wyszehradzki problému môže byé pieni^žna relcompensata dia króla czeskiego który znajdowal si§ w trudnej sytuacji materiálnej. Udalo si§ wówczas, jeszcze bez konkrétnych zobo- wi^zaň finansowych, uzgodnic szczególy pokoju, które dotyczyly tytulów prawnych wladcy czeskiego do Królestwa Polskiego. Na podstawie tých uzgodnieň król Jan wraz z synem zrezygnowal ze swoich roszczeň wobec Polski, a król Polski zrezygnowal z tých ziem polskich, ktorých ksi^žfta uznawali zwierzchnictwo króla czeskiego, co w rzeczy wistošci oznaczalo Sl^sk i Mazowsze. Na podstawie tých porozumieň przed- stawiciele Kazimierza wystawili dokument opatrzony wiasnymi piecz^ciami i obiecali, že w polowie paždziernika król Polski go zatwierdzi. Nastfpnie delegacja czeska przy- byla do Wyszehradu, na dwór króla wfgierskiego, gdzie szyblco doszlo do zawarcia przymierza czesko-wfgierskiego. Do dziš w czeslcim archiwum królewskim znajduje si§ wydany przez króla wfgierskiego i przezeň opiecz^towany egzemplarz dokumentu datowany na 3 wrzešnia 1335 roku (zob. dokument z 3 wrzešnia 1335 roku). Dopiero wówczas rozpocz^l si£ okres pertraktacji arbitražowych, ktorých celem byla organizacja osobistego spotkania trzech monarchów šrodkowoeuropejskich. Na pocz^tku listopada 1335 roku 47 letni Karol Robert Andegawehski - król W§gier zaprosil do zámku wyszehradzkiego swojego szwagra i sprzymierzeňca, 25-letniego Kazimierza Wielkiego - króla Polski (którego gošcil przez trzy lub cztery tygodnie) i 39-letniego Jana Luksemburskiego króla czeskiego wraz z 19-letnim synem Karolem, margrabi^ morawskim (póžniejszym cesarzem Karolem IV), oraz towarzysz^cych im licznych ksi^ž^t polskich, sl^skich i niemieckich, a takže przedstawicieli Zákonu Krzyžackiego. Szczególne znaczenie tego wydarzenia docenili juž ówczesni kronika- rze, którzy odnotowalije w swoich relacjach. Warto zauwažyc, že zápisy kronikarskie róžni^ sif mi^dzy sob^ i zwracaj^ uwagf na róžne aspekty tego wydarzenia. Karol Luksemburski, margrabia morawski, póžniejszy cesarz, opisuje to spotkanie w swojej autobiografii. Jego relacja powinna mieč szczególny walor poznawczy, gdyž pochodzi od naocznego uezestnika. Trudno si§ dziwió, že Karol nie ujawnil kulisów przyjfcia, ani tresci prowadzonych rozmów. Ciekawe jednak, že podkresla tylko czesko-polsko- w^gierskie przymierze polityczne, nie wspominaj^c nic o arbitražu. W swoim dziele Polish 59
