Franciscus Dőry: Decreta Regni Hungariae : Gesetze und Verordnungen Ungarns 1301–1457 (Magyar Országos Levéltár kiadványai, II. Forráskiadványok 11. Budapest, 1976)
Decreta
hominibus nostris regiis et testimoniis aüquorum credibilium capitulorum vel conventuum contra se ipsos personaliter vel per procuratorem nostre maiestatis personalem, ubi pro tunc deo duce unacum eisdem prelatis, baronibus et proceribus nostris fuerimus constituti, 1 evocent a in presentiam, merum, plénum et condignum iudicium finemque decisivum recepturos causa in premissa. 2 II. Adveniente autem ipso termino ipsis partibus coram nobis pro habendo in eorum causa moderativo iudicio comparentibus a , si et in quantum ipse partes unanimi et concordi voluntate se ipsas in eorum causa attestationi b seu testimonio aliquorum fidedignorum proborum et nobilium virorum, qui fideles fuerunt a principio et sunt nostre maiestati, sponte submiserint aut compromiserint, extunc ibidem ipsa compromissio ipsis partibus per nos ac ipsos barones nostros admittatur et consentiatur; inter ipsasque partes iuxta formám huiusmodi compromissionis aut attestationis 0 iudicium et iustitia exhibeatur indilate, prout conveniens fuerit et iuri videbitur expedire d . III. In casu vero, quo partes pretacte in huiusmodi testium electione discordes fuerint, tunc nos prelatos, barones aut tales nobiles ilüus comitatus, in quo ipse possessiones donate et collate existunt, qui nobis fideles fuere, vel si in ipso comitatu tot et tanti nobis fideles in numero pro tunc non fuissent, quorum testimonium super hiis sufficiens esset et acceptandum, tunc alios nostros fideles alterius comitatus ipsis possessionibus collatis propinquiores de fidelitate vel infidelitate partis, que inculpatur, per certas nostras litteras requirere et ab ipsis exinde meram certitudinem recipére et experiri a tenemur, ut recepta rei veritate inter ipsas partes finem facere valeamus indilatum. Ad conclusionem autem horum articulorum: IV. Primo quicunque regnicolarum nostrorum, quorum iura possessionaria modo antelato cuipiam fidelium nostrorum sunt collata, se annotatam a gratiam per nos ipsis dominó archyepiscopo et wayuodis factam per evidens documentum aut alia credibilia testimonia veraciter observasse comprobare poterunt, tales rursus in plénum dominium universorum iurium ipsorum possessionariorum debent esse in continenti restituendi. Ulis vero nostris fidelibus, apud quos ipsa iura possessionaria extiterint, loco eorundem alias possessiones dare non tenebimur. Illi autem fideles nostri, qui possessiones aliquorum infidelium nostrorum notoriorum a nobis impetrarunt, et se ipsos ipsi infideles ab ipsa nota infidelitatis expurgare non valerent, allegantes solum sibi ipsis capitibus, possessionibus et bonis eorum post ipsam donationem nostram per nostram maiestatem gratiam fore factam, in pleno dominio ipsarum possessionum ipsis donatarum in evum debeant remanere, nec unquam ipsas possessiones ab eisdem nostris fidelibus modo qualicumque absque bona eorum annuentia et voluntate aufferre valeamus, nec ipsis infideübus nostris ipsa gratia nostra, quoad rehabitionem ipsarum possessionum eorum possit in aliquo suffragari, quoniam volumus huiusmodi donationem nostram semper et ubique in sui roboris firmitate inviolabiliter permanere. I. a Litt, evocet II. a Litt. om. b Litt, atestatione c Litt, atestationis d Litt, expediri III. a Litt, expedire IV. a Litt, anotatam 186
