Franciscus Dőry: Decreta Regni Hungariae : Gesetze und Verordnungen Ungarns 1301–1457 (Magyar Országos Levéltár kiadványai, II. Forráskiadványok 11. Budapest, 1976)
Decreta
norum prescriptorum unanimi voluntate sanccitum extitit pariter et ordinatum, ut usque tempus prefixum universi b proventus ecclesiasticarum personarum, qui acten[us cum frugibus re]cipi consueverunt, cum denariis recipi et aministrari possint, preteritaque ipsa guerra c aministratio proventuum iam dictarum ecclesiasticarum personarum secundum pristinam libertatém in ipsis litteris dicti domini Lodouici regis confirmationis conscriptam fieri procuretur. LXVI. Item decimatores virorum ecclesiasticorum ad dica[ndos hominejs non ipsimet, sed cum uno iudice nobilium accedendo quosvis homines decimandos, prout iidem quantitatem rerum eorum dicandarum fide eorum mediante astrinxerint, dicare teneantur, et quod iidem decimatores nobiles pauperes jobagionibus carentes, famulos ignobiles et jobagi[ones quosli]bet bladis 8 et vinis deficientes dicare non presumpmant. LXVII. Item iidem viri ecclesiastici 8 tarn super regales et reginales, quam etiam baronum et nobilium sacerdotes preter consuetas collectas taxare non audeant; et quod quivis archidiaconorum ad singulos sacerdotes et ecclesiarum rectores solum cum quat[uor equ]is b semel in anno descendere possit. LXVIII. Interea homines ignobiles habita licentia et iusto terragio ipsorum persoluto usque quindecim dies omnibus debitoribus suis satisfaciendo et transactis ipsis quindecim diebus seque de omnibus expurgati, quo maluerint, transseundi liberam habeant [auctjoritatem: et si per quempiam non dimitterentur, tunc dominus talium hominum ignobilium, ad quem scilicet ilü transsire voluerint, assumpto 8 secum uno ex iudicibus nobilium tales vel eundem hominem ignobilem ad se et suam possessionem modo premisso absolutam deducendi et asportandi habeat facultatem]. 1 LXIX. Universique notarii, tam nostri, quam etiam domini palatini et iudicis curie nostre, necnon banorum et wayuode nostrorum in redemptionibus litterarum quarumvis earum redemptiones non aliter, nisi prout tempore dicti condam domini Lodouici 8 regis fűit constitutum, habere possint b , de litteris scilicet sententialibus quib[usvi]s octo florenos auri per centum denarios novos numerando recipére valeant. 1 LXV. a Litt. Lodouicy b Litt, universa c Litt, guuerra LXVI. a Litt, bladys LXVII. a Litt, ecclesiasticy b Coniectura F. Knauz. LXVIII. a Litt, asumpto LXIX. a Litt. Lodouicy b Litt, possit LXVIII. 1 Vgl. die Verfügungen des Dekrets vom 3. Aug. 1397. LXIX. 1 Knauz (v. Ed.) p. 237 n. 2 hat richtig bemerkt, daß der Verweis an Ludwig I. nicht den hier transsumierten G.A. VII d.J. 1351 betrifft. Um so weniger als dort die Gebühren der Donationsbriefe, hier die der Gerichtsurkunden behandelt werden. Es ist möglich, daß der G. A. nicht ein verschollenes Dekret Ludwigs I., sondern die kuriale Praxis seiner Zeit gemeint hat.
