Zsinka Ferenc szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. XI. Budapest 1927.

94. sz. Miskolczi Csulyak István Diarium-ából. - 1. Miskolczi Csulyak István önéletrajza

Nam anno 1623. 3. Februarii Andreáé Thuri negotiatoris Cassoviensis viduam, duorum antea liberorum matrem, Catherinam Francisci Szabó Giulaiensis filiam uxorem donavit; cum qua primum Cassoviae 6. Februarii usus proxeneta Clarissimo Petro Alvinci sponsalia, postea 13. Februarii nuptias celebravi, et 15. Februári Liscam duxi. Cum ego antea, 4. Januarii die in generali Uyheliensi cum Venerandus Gregorius Vaczi in seniorem dioeceseos Zempleniensis inauguratus fuisset, amanuensis ecclesiae, seu nótárius pronuntiatus essem. Verum hic, quod jure meritoque mirari possis, habes. Nam antequam 13. Februarii mane dominus Alvinci me sponsum cum mea sponsa copularet, et staremus in sublimi sede ad templi dextram, regulus quidam ex summitate maioris altaris cantillando ad imum descendens, tandem in pavimento cantando saltitaret, dominus Alvinci locum digito monstravit, me eodem loci stare debere, quo regulo tunc cantaret qui rursus ad altare ascendens evanuit. Eiusdem quoque in convivio nuptiali, dominus Alvincius monuit, se et alios praesente quoque Serenissimo Gabriele Principe regulum cantillantem inaudivisse, sed oculus omnium effugisse, praeterquam tunc cum meis nuptiis gratulatus est. Postquam vero uxorem reduxi, idem an alter regulus, dubie est Liscam venit, qui in summitate sepium vicina fere unius mensis spatio quatuor diebus minus, me et uxore spectantibus, tanto nisu cantillavit singulis antelucanis horis, fere ut medius creparet. Cum hac thalami socia primordium quidem conjugii fuit dulcissimum, fuerat enim annos nata 28, et 3 menses, sed dulcedo illa vix prioribus degustata labris subito in amaritudinem versa est: Nam 19. április, quarto die post Paschae subitanea morbo correpta, ego quidem noctem duxi insomnem, ipsa vero cum menstruo laborare videretur, abortivit. Accidit interea clarissimus Alvinci ut me domi safutaret meae: cumque de conjuge scire vellet, quomodo mecum viveret, atque non valetudo exanimi suppeteret sententia ego ipsam abortivisse respondi; quapropter me humanissimis quidem verbis solatus, bene sperare jussit; interim suspirandus dixit primam abortionem non raro sequi secundam : quod in sua expertum esset conjuge. Nec fefellit vaticinium, nam uxor rursus 20. augusti tam aegre valuit, ut eam vitális quoque spiritus deseruisse visa est: et tunc secundo abortivit ex conceptione masculi duorum mensium totidemque septimanarum. Hic totus annus uxori fuit infaustus, nam tertio rursus 15.