Pokoly József szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. X. Budapest 1911.

I. Adatok a magyarországi puritánus mozgalmak történetéhez.

1. Essentialia quaevis presbyterii ad strictiorem ecclesiasticae disciplinae vigorem retinendum, ad ataxias in ecclesiis Christi corrigendas et peccata coercenda, ex institutione divina et consensu omnium orthodoxorum approbare; accidentalia vero presbyterii in externis módis et circumstantiis, quae ad essentiam presbyterii per se et absolute non pertinent, sed pro circumstantiis diversarum ecclesiarum variare possunt et solent; (egy szó leszakadva) pro circumstantiis certarum ecclesiarum, quibus praejudicare in accidentalibus ejusmodi tanquam adiaphoris praejudicare nolumus; ex libertate christiana et ecclesiastica institutione eadem accidentalia quoque approbamus, quin etiam si circumstantiae quarundam ecclesiarum nostrarum id erigerent tanquam accidentalia, pro meliori esse si quae applicabilia essent, accedente potissimum p aecipuoruni ecclesiae membrorum consensu, admittenda optaremus, quia tarnen ecclesiis hungaricis cum illa formalitate, qua praesumitur et praeconcipitur a quibusdain fratribus, inlo et praescribitur presbyterium illud, tanquam juris divini constricta illa formalitate applicari nequeat; neutiquam nos admittere posse profitemur ingenue. Eo quod eorum illud presbyterium cum speciali quadam formalitate praeconcipitur ac distinctum, universalem quandam reformationem sapiat multorum scandalo et futuro ac ineffabili ecclesiarum damno, imo et impossibilitatem inclusam latent, quicquid tandem de possibilitate etfacilitate distincti íllius presbyterii praesumatur a quibusdam fratribus. 2. Quia tarnen vigor et rigor ecclesiasticae disciplinae qua publice qua privatim in ecclesiis paroecianis seu particularibus sive ministrorum indulgentia vel etiam alibi ignorantia quadam sive usurpatione libertatis nimiae quorundam auditorum partim in excessu partim in defectu sensim calefactari coepit in ecclesiis nostris, quod quidem gravi cordolio cernimus, optaremus equidem vehementer in hac societate nostra pariter atque in aliis etiam ecclesiis, vigorem et rigorem ecclesiasticae disciplinae arctiore quodam vinculo coarctare, ad coercenda peccata et ataxias tollendas adeoque senatores oppidanos et potiora ecclesiarum membra, qui secularium seu politicorum presbyterorum vices sustinent cum pastoribus in ecclesiis nostris, in exercitio ecclesiasticae disciplinae ad officium presbyteratus majore cum adnutione atque diligentia perficiendum, diligentius informandos et superiorum magistratuum authoritate confirmandos, summis votis acciperemus. Id quod neminem virorum verbi divini ministrorum, qui vivam verbi divini praxin in suis ecclesiis exerceri applicant, non annihilare (?) existimamus.