Agria 40. (Az Egri Múzeum Évkönyve - Annales Musei Agriensis, 2004)

Lőkös Péter: Eger 1552-es ostromának ábrázolása a 16–17. századi erdélyi szász és szepességi német irodalomban

Agria in dif ender si senza uolere giamai parlare ne udire alcuno Turco, per motto che fossero impor­tunati, che disperarono affatto Mahometto, & il Bascià di Buda di potergli piu conquistare, iquai uedendo che in nessuna maniera si uoleuano rendére, & che per forza non si poteuano piu guadagnare, ne entrarui dentro per I'infinita turba delle genti che gli era stata ne passati assalti uccisa, & il tempo uenirgli contrario per hauere cominciato a fare grandissimo freddo, e neue, e ritrouandosi gia nelli 18 d' Ottobre 1552, ne'quali si gli moriuano per disagio con i caualli di molti huomini, si determinarono di partire, si per uedere che l'impresa andaua motto in lungo, come la presta uenuta del uerno che gli constrigneua a ritirarsi piu che di passo, & cosi una notte Mahometto si leuö subito con tutto il campo. Lasciando Achmeth Bascià andare alla uolta di Buda, & egli prendendo il camino uerso Belgrade, abbandono con nonpoco scorno l'impresa d Agria, le genti dellaquale ritrouandosi molto gonfie delta uittoria che Dio gli haueua dato, non si con­tentarono di essere rimasti liberi, ma net di proprio che 7 Basicà parti, uscendo fuori mille huomi­ni dal Castello, dettero suora la gente disbandata délia retroguardia, ammazzando & sualigiando molti, se ne ritornarono dopo al Castello carichi di robbe de Turchi conducendo molti Camelli, e bestie cariche de bottini, e di pregioni corne per trofei delta sua honorata, e ueramente ben difesa patria, e delta gloria che haueuano acquistato, degna ueramente di gloriosa fama & d'una eterena memoria per essempio de gli altri, i quai stimolati da questo honor ato fatto, habbiano con ogni sua attione ad imitargli, à cid possano nel fine di sue fatiche riportare quel degno trionfo, che quel di Agria riportarono, & essere lodati nelle bocche di ciascuno che uiue. " 15 2. „At Mahomettus cum haberet in castus ad sexaginta hominum millia Vinundriam undique obsidione cingit, et quinquaginta bellicis tormentis diverberat. Est autem Vinundria ciuitas Pannóniáé insigni in illyricis finibus, quae sita est post Triballos parum a Tibisco flumine dis tans a quo Agria uocato nomen etiam uulgo accepit. Habens ad occidentem et ad meridiem amoenißimos agros. Ad orientem montem habebat, et oppidulum cum nonnullis turribus, qui mons imminet ciui­tati. At nulla propugnacula distat mons ille ab urbe quantus est lapidis iactus. Atque isti repara­tionum debilitati auxilio fuerunt inuicti et fortes defensorum animi, cum Stephanus Dobus uir for­tißimus et singulari uirtute cum duobus millibus hominum earn defenderet, quorum non pauciores quingenti uiri erant nobilißimi, qui ex uniuersa Pannónia uxores, filios et fortunas, quas poterant, eo comportauerant tamquam ad tutum solum totius Pannóniáé asylum. Ita uero cum Illyricis coni­urarunt ne quis sub capitali poena de componendo foedere uerbum faceret. Ne cui se dederent. Ne ullum responsum hostibus daretur, nisi per tormenta bellica. Ut si diuturna obsidio ita ferret, alter altem occiso uesceretur, neq; illud putaretur iniuria. Ut pijs precibus et uotis quotidie per actis tarn mares quamfoeminae labores bellicos sustinerent, erigendis muris comportanda terra, suggerendis armis, reficiendis pugnantibus esu et potu. Ut uero proditionum suspicio omnis tolleretur, ne pluri­um quam trium aut auqtuor ad summum fieret conuentus; sed omne ad pugnam animos conuerter­ent. Ut omnis tum priuata tum publica annona aequo pondère in capita distribueretur. Ut pulli cuiusuis generis, et caetera huiusmodi cibaria, in usum aegrotantium aut uulneratorum conseruar­entur. Ut omnia spolia hostium quae fièrent captiua in unum locum comportarentur, quae postea diuiderentur in singulos pro rebus bene pro patriae defensione gestis; quae omnia in diarium re­ferebantur a quodam concionatore, qui fortiter etiam in ea pugna decertauit; itaque confirmauit oratione militum obsessorum animos, ut praecipuus autor fuerit cur tredecim asperrimos et cruen­tos repetitos conatus Vinundriae praesidia sustinuerint. His ita conspirantibus Mahomettus per nun­tium hos inuitat ad deditionem antequam quidquam aduersus urbem moliatur. Addit minas nisi 75 Ascanio Centorio degli Hortensii: Commentarii della guerra di Transilvania. Riproduzione fotografica con un saggio introduttivo di Ladislao Gáldi. Budapest. 1940. 221-225. 281

Next

/
Thumbnails
Contents