Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

434 ARGON A IT TICORUM Exirent inodo omnes, nec fugientem ani­mam terrerent. Tum ubi omnes excefferant, Medea, refumto Spiritu, primum de valetu­dinis comsnutatioue quefta retulit: aegre fe omnino valere, languorem per omnes artus vagari, neque fe, aegritudinis cauffam cogno­fcere: metuere tantuin, medico etiam adfir­mante, ne, li vis morbi pertinax fuerit, to­lerare feruorem non poífit. Et reipfa arde­bant purpureae genae, fudorque e treinenti­bus membris deiluebat. Erythraea lacrimalis de mifero Medeae ftatn cum Principibus Vir­ginibus foris loquebatur. Et iam accedere ad Regem properaffet, nifi Eutelus hoc fu­turum metuens, pofteaquam cum Medea con­tulit, foras proceffilfet, et de confirmata Vir­ginis valetudine iam laetior retuliífet. Di­cebat : Medeam velle, lie Pater in nouas fol­licitudines coniiciatur; Deos, qui utrisque " mederentur venturos, aegritudiuem iam diu­turnam non fore. His verbis noiinihil con­quieuit Nutricis, et ceterarum animus. Verum Eutelus ad Medeam redux, gra­uius hoc malum, quam exiíbimauerat, obfer­uauit; nec deíinire illico potuit, an excogi­tatis prius remediis ad fanandam aegram ac­cederet, et mentionem Parthenophili, a quo Virginem idam puauerat, tarn cito iniice­ret. Verum utcunque negotium ceíTilfet, fur­üim earn adgredi, et quaíi decipere ftatuit. Igitur ut verborum inuolucris, et longe pe­tita exordio ad veritatem accederet, ita fer­monem orfus eft: Nihil eft, Filia, quod múl­túin

Next

/
  • Layout
  • Zoom
  • Rotation
Thumbnails
Contents