Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
Liber XVII. 485 tum de morbo, eiusque caulïa foliieici liraus. Ego ita exiftimo, raro te effe in tatita inainbulatione, quantam hodie ad Hecates aedem fecifti. Non potuit non iinmutari corpus adeo tenerum, duin inter tot facum ardores fteteris, facesque ipfas, ad aram delatas, receperis. Haec fi valentiffimos quosque percellunt, haud equidem mirum, in tnum paricer tam delicatum corpus impérium habuilfe. Haec cum Eutelus protulit, furtim I« Virginem oculos conie&auit , fcire auidus , an, ex quibus occulta retegeret, ligna in facie deprehenderet. Et vidit illico feruorem fenfim decoqui, vigoremque et forinam poftliminio reiiitui. Ad hoc cum loqui earn velle obferuauit, tum vero, quid reponeret, exfpe&auit. lila ita fermonem orfa eft: O Pacer! (hoc Eutelum nomine dignabatur) ego paricer non aliam aegritudinis meae cauifam fufpicor , quam tantam inajiîbulationis moleftiam, facumque non ante expertarum feruorem. Accedere adhoc hoiniuum raultitudo potuit, qua pene obruti fuimus. Halitus illi copioii, quos e mulcorum corporibus prolici oportuit, Ii cum ignis fumo, et Sacrifkii nidore, in aures, in oculos, in nares, in totum denique corpus libéré ius fuum exercere potuerunt , turn vero vix fieri poífe putem , quin iis etiam nocumentum attulerint, qui firmiore, quam ego, corpore gloriantur. i>ed Pater! 0 quam nobile erat filud Sa crificiura. Hoc
