Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

12 ARGONAUTICÜRUM pafliin ßou;a armenta, etcaprarum greges intuentur. Non longe a muro difcefferant, cum Hominein procul contemplantur, meditantem aliqua, et ientos ad portám greffus reda molientem. Erat in eo, fi habitum fpedes, nihil fupra bubulcum: paftoralem enim et manu baculum, et humeris peraqi geftabat. Sed anni longa iam aetate exadi, difperfa per pedus candidifiima barba, nec difcordes capiiíi purpureas genas nimium honeftabant. Quae ípecies rara ita Senium teftabatur, ut fqualloris nihil, dignitatis vero haberet plurimum. Frons adboc iJli aperta, nec ullis, quae íluxam aetatem oftenderent, rugis exarata. Vultus praeterea renidens et hilaris, corpus fucci plenum totidem adhuc annos polliceri vifa, quot bene maturus compleuerat. Hie ubi aduenas intuitus eft, concitato greffu obuiam iis procedit, ac prior: Saluete, inquit, io Hofpites! Fauftus fit vefter, et fortunatus in hanc Regionem. aduentus. Iouem nos Xeuium colimus, et putamus in terris Deorum officium fungi, cum hofpitibus noftris aut benefacimus venientibus, aut melius precamur recedentibus. Dii nos fui aemulos creaueruiit. Tantum gratiae ii nobis referunfc, quantum aut eos colimus, aut eorum gratia aliis facimus. Mihi quidem Diis obfequi immortalibus femper proficuum; negligere fuperos iniierum, Cyroni autem filio letale etiam accidit. Hoc dixit, et lacrimatus eft. Haec