Fekete Nagy, Antonius – Makkai, Ladislaus: Documenta historiam Valachorum in Hungaria illustrantia, usque ad annum 1400 p. Christum. (Budapest, 1941. Études sur l'Europe Centre-Orientale. 29.)
L'originál, sur papier, porté au verso les traces d'un sceau de fermeture Archives Nationales de Budapest. Collection du Musée National. XIV. sans année, 190 piéces. Nobilí et sapienti viro magístro Benedícto fílío Heem comíti de Marmorosyo et de Vgatzha iudíces, 1 civesque et iurati de Ryuulo Dominarum 2 et de Medio Monté 3 paratum in omnibus famulatum, Scripsimus nobilitati vestre in registro quodam, quod Dragus Olachus 4 sicut etiam manífeste et pretervo modo íactavit se cum amicis suis de multís excessibus et illicitis actibus predatoribus, quod et varíis spoliís equorum ablationibus et homicídis multorum hominum de nostris reum fore et rationabiliter incusatum, ymo quod etiam dixerit idem Dragus, quod nullus altér preter eum et suos amicos deberet de talibus malefíciis íncusari, sed quia scripsistis nobis, quod ipse Dragus dum obiceretur, sibi talia coram domino nostro rege negasset, dabimus et dedímus vobis unam credentiam ad dictum dominum nostrum regem omnia, in quibus vobis dictum Dragus annunciavímus, ad fidem nostram veram esse et sine simulatione, petimus gratiose, quod ea sicut dedimus vobis ín legistro (!) contra dictum Dragus domino nostro regi in persona nostra velitís perpalare. A l'extérieur: Nobíli et sapienti viro magístro Benedicto filio Heem comíti de Marmarosyo et de Hugacz presentetur. 119. Kernnek, le 2 juin 1362 Le roi Louis I e r accorde á comes Ladislaus filius Musad de Almás 1 in districtu castri nostri Deua 2 residens et ses fíls Petrus, 1 Benőit Hymfy fut comte de Máramaros et d'Ugocsa en 1361—2. (Tört. Tár, 1907, p. 24, 174). 2 En hongrois Asszonypataka, auj. Nagybánya—Baia Mare, ville dans la partié Est du com. Szatmár, 3 Auj. Felsőbánya—Baia Sprie, com. Szatmár, á l'Est de Nagybánya. V. encore Gustave Wenzel, Magyarország bányászatának kritikai története — Histoire critique des mines de Hongrie, Budapest, 4 Selon toute probabilité il est question de Dragus II, fils de Gyula de Gyulafalva. La derniére localité est prés des deux villes miniéres mentionnées ci-dessus (Cf. les notes de la charte 82). 1 Almás, auj. Keresztényalmás ou Papalmás—Almaiul mic, com. de Hunyad, au Sud de Déva. Son nom est d'origine hongroise (cf. alma „pomme", almás „pommeraíe"), mais ses habitants dont il est question dans notre charte, sont des Roumains. 2 Déva—Déva, chef-lieu du com. de Hunyad, sur la Maros. Jadis c'était un cháteau royal qui formait le centre des districts roumains envíronnants. Au Sud de Déva il y avait le domaine du cháteau de Hunyad, également entouré de districts roumains, Nous avons déjá vu que le point de départ de l'établissement massíf des Roumains en Hunyad avait été la vallée de Hátszeg (cf. la charte 31.)