Budapest történetének okleveles emlékei. Monumenta diplomatica civitatis Budapest. Csánky [!] Dezső gyűjtését kiegészítette és sajtó alá rendezte Gárdonyi Albert I. (1148-1301). (Budapest, 1936.)

perpetuum assignavimus. Verum quia rei ges[te] memória facili lapsu deperit, hec a nobis facta commutatio nostris nostrorumque successorum temporibus salva semper et inconcussa permaneat, presentem concessimus paginam sigilli nostri munimine in perpetuum roboratam. Dátum per manus magistri aule cancellarii, anno Dominice Incarnationis millesimo CC° XVII

0, venerabili Johanne Strigoniensi, reverendo Bertofldjo Colocensi archiepiscopis existentibus, Calano Quinqueecclesiensem, Wilhelmo Transsilvanam, Roberto Wesprimiensem, Symone Waradiensem, Petro Geurgiensem, Desiderio Cenadiensem, Jacobo Vaciensem, Stephano Zagrabiensem, Thoma electo Ag[riensem ecclesias] feliciter gubernantibus, Ivla palatino, Bancone bano, Dyonisio magistro tavarnicorum et comite Novi Castri, Ochuz curiali comite, Raphaim voiauada ceterisque comitibus comitatus tenentibus, regni nostri anno tertiodecimo. Eredetije rongált hártyán, melyről a selyezsinó'ron függött pecsét hiányzik, az Országos Levéltárban »M. O. D. L. 83.« jelzet alatt. Árpádkori új okmánytár XI. k. 150. 1. g 1217. II. Endre király a garamszentbenedeki monostor földjének lakosait ugyanolyan szabadsággal ruházza fel, mint aminőt Pest, Székesfehérvár és Buda lakosai élveznek. In nomine Sancte Trinitatis et Individue Unitatis. Andreas Dei gratia Hungarie, Dalmatie, Croatie, Rame, Seruie, Galicie Ladomerieque rex in perpetuum presentium atque posterorum notitie clarescere volumus nos liberalitate regia concessisse, quatenus cuiuscumque nationis homines, Saxones videlicet, Hungarii, Sclaui seu alii ad terram inonasteriiSancti Benedicti de Goron [commorandi cau]sa iam convenerunt vei convenire voluerint, prerogativa eiusdem libertatis iure perpetuo gaudeant, qua hospites nostri in Pesth, Albe vei Bude commorantes auctoritatis regie [privilegio trajnquillitate perpetua perfruuntur, sub hiis videlicet exceptionibus, quatenus de omnibus proventibus et commoditatibus, que ad regiam iurisditionem(!) pertinent, tam in tributis et in descensibus, [quam in libejris denariis et ponderibus seu aliis quibuscunque debitis, que in nostro regno solent vei etiam possent emergere, nec fisco nec cuicunque hominum respondere teneantur, sed ad ecclesie memorate iurisditionem tam in iudiciis faciendis, quam in aliis, que