Gerevich Tibor–Jakubovics Emil–Berzeviczy Albert: Aragoniai Beatrix magyar királyné életére vonatkozó okiratok. (Budapest, 1914. Monumenta Hungariae Historica. Diplomata 39.)
quoniam esset alligatus alteri et hoc medio ipsius legati sanctitati vestrae, tunc in minoribus agenti, tamquam regis ipsius et regni protectori significasset, cuius rei maiestas sua putat sanctitatem vestram memorem esse. Praeterea constare asserit sanctitati vestrae et sacro reverendissimorum dominorum collegio et universo etiam imperio, quod cum Barbara Brandanburgensi sua maiestas legittime contraxerat et extare brevia nonnulla apostolica, quibus sua maiestas requisita est saepenumero ad traducendum ipsam Barbaram, me quoque in testimonium adduxit, qui in hac causa traductionis alias breve apostolicum ad suam maiestatem de commissione sanctae memoriae Sixti, praedecessoris vestri, transmisi, et cum Barbara illa Brandenburgensis consenserit indissolutionem praefati matrimonii et proinde supplicaverit sanctitati vestrae effici, asserit, quod bonum ius suae maiestatis sanctitas vestra intelligat ; et propterea dicit non oportere amplius super huiusmodi matrimonio discutere et iudicium intrare, ne litem faceret immortalem et terat tenipus sine legittima coniuge, quam ut accipiat instantissime subditos utrorumque regnorum suorum sollicitare etiam asserit. Dolebat etiam, quod sanctitas vestra sibi denegasset dispensationem aliis principibus consuetam concedi, prout nuperrime concessum fuisse asserit reginae Romanorum, quae matrimonium contraxerat per verba de praesenti cum duce Ioanne, fìlio regis Mathiae, clarae memoriae, et pluribus aliis, dicens etiam inter alia, quod si sanctitas vestra non habita ratione regnorum suorum voluerit eum censuris compellere ad traducendam praefatam reginam in uxorem, sicut sanctitatem vestram velie facere adversarii asseruerant, curabit se consanguineorum et confoederatorum suorum auxilio defendere . etiam appellando, si opus fuerit. His auditis, replicavi non oportere maiestatem suam aliquid sinistri suspicari de beatitudine vestra. Consueverant enim praedecessores sanctitatis vestrae inter principes dissidentes se pro concordia interponere, quod si effici nequiverit iustitia eorum discensiones dirimere, nec quicquam alteri in alterius praeiudicium concedere praeter iustitiam, quorum vestigia sequutus sanctitas vestra intelligens dispensiones inter maiestatem suam et
