Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. V. (1347–1352) (Budapest, 1887.)
134Í). SEPT. 26. 323 Zonk filii H*annus quasdam literas vestras privilegiales, anno domini M° CCC m 0 vigesimo septimo ante emanacionem predicti privilegii comitis Pauli iudicis curie regie et literarum domini regis et vestrarum dudum emanatas, nobis presentavít continentes, quod Nicolaus Detricus Zeurus et Zonk comites filii quondam comitis Hannus ex una parte, et Micbael filius quondam Nicolai filii Obusk cum consorte sua Anna filia quondam Aba, et filiis suis Nicolao videlicet Petro Bartholomeo Matbeo Stepbano et Jobanne ex altéra coram nobis personaliter constituti, confessi fuissent . . quod cum racione quarumdam metarum inter possessiones Rogoucb et Jazor sitarum inter ipsos fuisset exorta matéria quescionis et diucius ventillata, tandem ex parte eorumdem filiorum Hannus arbitrio et composicione Nicolai filii Leuk et Bartholomei filii Pongracii, ex parte vero Michaelis et sue consortis ac filiorum suorum arbitrio et composicione comitis Petri filii Danus de Sygra et Dionisii filii Yoytbe, sedatis omnibus discordiis et sopitis usque tunc inter eos exortis, ad talem pacis et concordie devenissent unionem perpetuo duraturam, predictas metas inter easdem possessiones tali modo fore sitas concorditer referentes: quod prima meta inciperetur ubi rivulus Meelpataka vocatus caderet in aquam Wlcbyne vocatam, et in eodem rivulo Meelpatak ascendendo exiret versus partém dexteram ad unum fontem in latere cuiusdam montis Swynecel vocati situm, a quo fonté ascenderet ad planiciem eiusdem montis ubi essent site due mete terree, quarum una distingeret predictis filiis Hannus, alia vero predicto Michaeli consorti et filiis eiusdem; a quibus terreis metis descenderet ad quandam paludem Bathnycba vocatam, et eandem recto tramite transiens paludem, ascenderet ad quendam fontem Danuskutha vocatum, a quo fonté flectendo se versus meridiem caderet in quandam viam antiquam . . Wolterutha vocatam, et in eadem via transeundo versus meridiem perveniret ad planiciem cuiusdam montis ubi essent due mete terree, quarum una distingeret eisdem filiis Hannus, alia vero Michaeli consorti et filiis suis memoratis; a quibus metis descenderet ad quandam viam antiquam, que a parte orientali separaret et distingeret eidem Michaeli, consorti et filiis eiusdem, a parte vero occidentali separaret et distingeret
